مزامیر 2

۱ 1 چرا امت‌ها شورش نموده‌اند و طوائف در باطل تفکر می‌کنند؟

Porque se amotinam as gentes, e os povos imaginam a vaidade?

۲ 2 پادشاهان زمین برمی خیزند و سروران با هم مشورت نموده‌اند، به ضد خداوند و به ضد مسیح او؛

Os reis da terra se levantam, e os príncipes consultam juntamente contra o Senhor e contra o seu ungido, dizendo:

۳ 3 که بندهای ایشان را بگسلیم و زنجیرهای ایشان را از خودبیندازیم.

Rompamos as suas ataduras, e sacudamos de nós as suas cordas.

۴ 4 او که بر آسمانها نشسته است می خندد. خداوند بر ایشان استهزا می‌کند.

Aquele que habita nos céus se rirá: o Senhor zombará deles.

۵ 5 آنگاه در خشم خود بدیشان تکلم خواهد کرد وبه غضب خویش ایشان را آشفته خواهد ساخت.

Então lhes falará na sua ira, e no seu furor os turbará.

۶ 6 «و من پادشاه خود را نصب کرده‌ام، بر کوه مقدس خود صهیون.»

Eu porém ungi o meu Rei sobre o meu santo monte de Sião.

۷ 7 فرمان را اعلام می‌کنم: خداوند به من گفته است: «تو پسر من هستی امروزتو را تولید کردم.

Recitarei o decreto: o Senhor me disse: Tu és meu Filho, eu hoje te gerei.

۸ 8 از من درخواست کن و امت هارا به میراث تو خواهم داد. و اقصای زمین را ملک تو خواهم گردانید.

Pede-me, e eu te darei as nações por herança, e os fins da terra por tua possessão.

۹ 9 ایشان را به عصای آهنین خواهی شکست؛ مثل کوزه کوزه‌گر آنها را خردخواهی نمود.»

Tu os esmigalharás com uma vara de ferro; tu os despedaçarás como a um vaso de oleiro.

۱۰ 10 و الان‌ای پادشاهان تعقل نمایید! ای داوران جهان متنبه گردید!

Agora pois, ó reis, sede prudentes; deixai-vos instruir, juízes da terra.

۱۱ 11 خداوند را با ترس عبادت کنید و با لرز شادی نمایید!

Servi ao Senhor com temor, e alegrai-vos com tremor.

۱۲ 12 پسر راببوسید مبادا غضبناک شود، و از طریق هلاک شوید، زیرا غضب او به اندکی افروخته می‌شود. خوشابحال همه آنانی که بر او توکل دارند.

Beijai ao Filho, para que se não ire, e pereçais no caminho, quando em breve se acender a sua ira: bem-aventurados todos aqueles que nele confiam.