مزامیر 2

۱ 1 چرا امت‌ها شورش نموده‌اند و طوائف در باطل تفکر می‌کنند؟

Why do the nations rage, And the peoples meditate a vain thing?

۲ 2 پادشاهان زمین برمی خیزند و سروران با هم مشورت نموده‌اند، به ضد خداوند و به ضد مسیح او؛

The kings of the earth set themselves, And the rulers take counsel together, Against Jehovah, and against his anointed, [saying],

۳ 3 که بندهای ایشان را بگسلیم و زنجیرهای ایشان را از خودبیندازیم.

Let us break their bonds asunder, And cast away their cords from us.

۴ 4 او که بر آسمانها نشسته است می خندد. خداوند بر ایشان استهزا می‌کند.

He that sitteth in the heavens will laugh: The Lord will have them in derision.

۵ 5 آنگاه در خشم خود بدیشان تکلم خواهد کرد وبه غضب خویش ایشان را آشفته خواهد ساخت.

Then will he speak unto them in his wrath, And vex them in his sore displeasure:

۶ 6 «و من پادشاه خود را نصب کرده‌ام، بر کوه مقدس خود صهیون.»

Yet I have set my king Upon my holy hill of Zion.

۷ 7 فرمان را اعلام می‌کنم: خداوند به من گفته است: «تو پسر من هستی امروزتو را تولید کردم.

I will tell of the decree: Jehovah said unto me, Thou art my son; This day have I begotten thee.

۸ 8 از من درخواست کن و امت هارا به میراث تو خواهم داد. و اقصای زمین را ملک تو خواهم گردانید.

Ask of me, and I will give [thee] the nations for thine inheritance, And the uttermost parts of the earth for thy possession.

۹ 9 ایشان را به عصای آهنین خواهی شکست؛ مثل کوزه کوزه‌گر آنها را خردخواهی نمود.»

Thou shalt break them with a rod of iron; Thou shalt dash them in pieces like a potter’s vessel.

۱۰ 10 و الان‌ای پادشاهان تعقل نمایید! ای داوران جهان متنبه گردید!

Now therefore be wise, O ye kings: Be instructed, ye judges of the earth.

۱۱ 11 خداوند را با ترس عبادت کنید و با لرز شادی نمایید!

Serve Jehovah with fear, And rejoice with trembling.

۱۲ 12 پسر راببوسید مبادا غضبناک شود، و از طریق هلاک شوید، زیرا غضب او به اندکی افروخته می‌شود. خوشابحال همه آنانی که بر او توکل دارند.

Kiss the son, lest he be angry, and ye perish in the way, For his wrath will soon be kindled. Blessed are all they that take refuge in him.