مزامیر 147

۱ 1 هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است!

RAB'be övgüler sunun! Ne güzel, ne hoş Tanrımız'ı ilahilerle övmek! O'na övgü yaraşır.

۲ 2 خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

RAB yeniden kuruyor Yeruşalim'i, Bir araya topluyor İsrail'in sürgünlerini.

۳ 3 شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد.

O kırık kalplileri iyileştirir, Yaralarını sarar.

۴ 4 عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند.

Yıldızların sayısını belirler, Her birini adıyla çağırır.

۵ 5 خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.

Rabbimiz büyük ve çok güçlüdür, Sınırsızdır anlayışı.

۶ 6 خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد.

RAB mazlumlara yardım eder, Kötüleri yere çalar.

۷ 7 خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.

RAB'be şükran ezgileri okuyun, Tanrımız'ı lirle, ilahilerle övün.

۸ 8 که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند.

O'dur gökleri bulutlarla kaplayan, Yeryüzüne yağmur sağlayan, Dağlarda ot bitiren.

۹ 9 که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند.

O yiyecek sağlar hayvanlara, Bağrışan kuzgun yavrularına.

۱۰ 10 در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد.

Ne atın gücünden zevk alır, Ne de insanın yiğitliğinden hoşlanır.

۱۱ 11 رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.

RAB kendisinden korkanlardan, Sevgisine umut bağlayanlardan hoşlanır.

۱۲ 12 ‌ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.

RAB'bi yücelt, ey Yeruşalim! Tanrın'a övgüler sun, ey Siyon!

۱۳ 13 زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.

Çünkü senin kapılarının kol demirlerine güç katar, İçindeki halkı kutsar.

۱۴ 14 که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند.

Sınırlarını esenlik içinde tutar, Seni en iyi buğdayla doyurur.

۱۵ 15 که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود.

Yeryüzüne buyruğunu gönderir, Sözü çarçabuk yayılır.

۱۶ 16 که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد.

Yapağı gibi kar yağdırır, Kırağıyı kül gibi saçar.

۱۷ 17 که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟

Aşağıya iri iri dolu savurur, Kim dayanabilir soğuğuna?

۱۸ 18 کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود.

Buyruk verir, eritir buzları, Rüzgarını estirir, sular akmaya başlar.

۱۹ 19 کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.

Sözünü Yakup soyuna, Kurallarını, ilkelerini İsrail'e bildirir.

۲۰ 20 با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه!

Başka hiçbir ulus için yapmadı bunu, Onlar O'nun ilkelerini bilmezler. RAB'be övgüler sunun!