مزامیر 147

۱ 1 هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است!

Louvai ao SENHOR, porque é bom cantar louvores ao nosso Deus; porque agradável e merecido [é] o louvor.

۲ 2 خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

O SENHOR edifica a Jerusalém; [e] ajunta os dispersos de Israel.

۳ 3 شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد.

Ele sara aos de coração partido, e os cura de suas dores.

۴ 4 عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند.

Ele conta o número das estrelas; chama todas elas pelos seus nomes.

۵ 5 خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.

O nosso Senhor é grande e muito poderoso; seu entendimento é incomensurável.

۶ 6 خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد.

O SENHOR levanta aos mansos; [e] abate aos perversos até a terra.

۷ 7 خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.

Cantai ao SENHOR em agradecimento; cantai louvores ao nosso Deus com harpa.

۸ 8 که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند.

Ele que cobre o céu com nuvens, que prepara chuva para a terra, que faz os montes produzirem erva;

۹ 9 که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند.

Que dá ao gado seu pasto; e [também] aos filhos dos corvos, quando clamam.

۱۰ 10 در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد.

Ele não se agrada da força do cavalo, nem se contenta com as pernas do homem.

۱۱ 11 رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.

O SENHOR se agrada dos que o temem, daqueles que esperam por sua bondade.

۱۲ 12 ‌ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.

Louva, Jerusalém, ao SENHOR; celebra ao teu Deus, ó Sião.

۱۳ 13 زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.

Porque ele fortifica os ferrolhos de tuas portas; ele abençoa a teus filhos dentro de ti.

۱۴ 14 که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند.

[Ele é] o que dá paz às tuas fronteiras; e te farta com o melhor trigo;

۱۵ 15 که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود.

Que envia sua ordem à terra; sua palavra corre velozmente.

۱۶ 16 که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد.

Que dá a neve como a lã; espalha a geada como a cinza.

۱۷ 17 که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟

Que lança seu gelo [em] pedaços; quem pode subsistir ao seu frio?

۱۸ 18 کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود.

Ele manda sua palavra, e os faz derreter; faz soprar seu vento, [e] escorrem-se as águas.

۱۹ 19 کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.

Ele declara suas palavras a Jacó; e seus estatutos e seus juízos a Israel.

۲۰ 20 با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه!

Ele não fez assim a nenhuma [outra] nação; [e] não conhecem os juízos [dele]. Louvai ao SENHOR.