مزامیر 147
| هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است! | ۱ 1 |
Alleluja. Laudate Dominum, quoniam bonus est psalmus; Deo nostro sit jucunda, decoraque laudatio.
| خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید. | ۲ 2 |
Ædificans Jerusalem Dominus, dispersiones Israëlis congregabit:
| شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد. | ۳ 3 |
qui sanat contritos corde, et alligat contritiones eorum;
| عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند. | ۴ 4 |
qui numerat multitudinem stellarum, et omnibus eis nomina vocat.
| خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی. | ۵ 5 |
Magnus Dominus noster, et magna virtus ejus, et sapientiæ ejus non est numerus.
| خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد. | ۶ 6 |
Suscipiens mansuetos Dominus; humilians autem peccatores usque ad terram.
| خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید. | ۷ 7 |
Præcinite Domino in confessione; psallite Deo nostro in cithara.
| که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند. | ۸ 8 |
Qui operit cælum nubibus, et parat terræ pluviam; qui producit in montibus fœnum, et herbam servituti hominum;
| که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند. | ۹ 9 |
qui dat jumentis escam ipsorum, et pullis corvorum invocantibus eum.
| در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد. | ۱۰ 10 |
Non in fortitudine equi voluntatem habebit, nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.
| رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند. | ۱۱ 11 |
Beneplacitum est Domino super timentes eum, et in eis qui sperant super misericordia ejus.
| ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو. | ۱۲ 12 |
Alleluja. Lauda, Jerusalem, Dominum; lauda Deum tuum, Sion.
| زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است. | ۱۳ 13 |
Quoniam confortavit seras portarum tuarum; benedixit filiis tuis in te.
| که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند. | ۱۴ 14 |
Qui posuit fines tuos pacem, et adipe frumenti satiat te.
| که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود. | ۱۵ 15 |
Qui emittit eloquium suum terræ: velociter currit sermo ejus.
| که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد. | ۱۶ 16 |
Qui dat nivem sicut lanam; nebulam sicut cinerem spargit.
| که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟ | ۱۷ 17 |
Mittit crystallum suam sicut buccellas: ante faciem frigoris ejus quis sustinebit?
| کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود. | ۱۸ 18 |
Emittet verbum suum, et liquefaciet ea; flabit spiritus ejus, et fluent aquæ.
| کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل. | ۱۹ 19 |
Qui annuntiat verbum suum Jacob, justitias et judicia sua Israël.
| با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه! | ۲۰ 20 |
Non fecit taliter omni nationi, et judicia sua non manifestavit eis. Alleluja.
