مزامیر 147
| هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است! | ۱ 1 |
Hallelujah. It is good to sing praise to our God, for praise is sweet and seemly.
| خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید. | ۲ 2 |
The Lord builds up Jerusalem, the outcasts of Israel he gathers.
| شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد. | ۳ 3 |
He heals the broken in heart, and binds up their wounds.
| عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند. | ۴ 4 |
He counts the numberless stars, he gives names to them all.
| خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی. | ۵ 5 |
Great is our Lord, rich in power, and measureless is his wisdom.
| خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد. | ۶ 6 |
The Lord lifts up the down-trodden, the wicked he brings to the ground.
| خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید. | ۷ 7 |
Sing songs of thanks to the Lord, and play on the lyre to our God.
| که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند. | ۸ 8 |
For he covers the sky with clouds, he prepares rain for the earth, makes grass to grow on the mountains.
| که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند. | ۹ 9 |
He gives the cattle their food the young ravens when they cry.
| در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد. | ۱۰ 10 |
His pleasure is not in the strength of the horse, his joy is not in the speed of a runner;
| رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند. | ۱۱ 11 |
but the Lord has his pleasure in those who fear him, in those who wait for his kindness.
| ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو. | ۱۲ 12 |
Praise the Lord, then, O Jerusalem: sing praise to your God, O Zion.
| زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است. | ۱۳ 13 |
For he strengthens the bars of your gates, and blesses your children within you.
| که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند. | ۱۴ 14 |
He brings peace to your borders, and choicest of wheat in abundance.
| که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود. | ۱۵ 15 |
He sends his command to the earth: his word runs very swiftly.
| که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد. | ۱۶ 16 |
Snow he gives like wool, frost he scatters like ashes.
| که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟ | ۱۷ 17 |
He casts forth his ice like morsels: who can stand before his cold?
| کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود. | ۱۸ 18 |
He sends forth his word, and melts them: his wind blows the waters flow.
| کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل. | ۱۹ 19 |
He declares his word to Jacob, his statutes and judgments to Israel.
| با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه! | ۲۰ 20 |
No other nation did he do this for, they know nothing of his judgments. Hallelujah.
