مزامیر 147

۱ 1 هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است!

Praise YAH! For [it is] good to praise our God, For pleasant—lovely [is] praise.

۲ 2 خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

YHWH [is] building Jerusalem, He gathers the driven away of Israel.

۳ 3 شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد.

Who is giving healing to the broken of heart, And is binding up their griefs.

۴ 4 عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند.

Appointing the number of the stars, He gives names to all of them.

۵ 5 خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.

Our Lord [is] great, and abundant in power, There is no narration of His understanding.

۶ 6 خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد.

YHWH is causing the meek to stand, Making the wicked low to the earth.

۷ 7 خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.

Answer to YHWH with thanksgiving, Sing to our God with a harp.

۸ 8 که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند.

Who is covering the heavens with clouds, Who is preparing rain for the earth, Who is causing grass to spring up [on] mountains,

۹ 9 که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند.

Giving to the beast its food, To the young of the ravens that call.

۱۰ 10 در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد.

He does not delight in the might of the horse, He is not pleased in the legs of a man.

۱۱ 11 رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.

YHWH is pleased with those fearing Him, With those waiting for His kindness.

۱۲ 12 ‌ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.

Glorify, O Jerusalem, YHWH, Praise your God, O Zion.

۱۳ 13 زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.

For He strengthened the bars of your gates, He has blessed your sons in your midst.

۱۴ 14 که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند.

Who is making your border peace, He satisfies you [with] the fat of wheat.

۱۵ 15 که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود.

Who is sending forth His saying [on] earth, His word runs very speedily.

۱۶ 16 که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد.

Who is giving snow like wool, He scatters hoarfrost as ashes.

۱۷ 17 که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟

Casting forth His ice like morsels, Who stands before His cold?

۱۸ 18 کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود.

He sends forth His word and melts them, He causes His wind to blow—the waters flow.

۱۹ 19 کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.

Declaring His words to Jacob, His statutes and His judgments to Israel.

۲۰ 20 با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه!

He has not done so to any nation, As for judgments, they have not known them. Praise YAH!