مزامیر 147

۱ 1 هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است!

Praise ye Jehovah, for it is good to sing praises to our God. For it is pleasant, and praise is comely.

۲ 2 خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

Jehovah builds up Jerusalem. He gathers together the outcasts of Israel.

۳ 3 شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد.

He heals the broken in heart, and binds up their wounds.

۴ 4 عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند.

He counts the number of the stars. He calls them all by names.

۵ 5 خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.

Great is our Lord, and mighty in power. His understanding is infinite.

۶ 6 خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد.

Jehovah upholds the meek. He brings the wicked down to the ground.

۷ 7 خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.

Sing to Jehovah with thanksgiving. Sing praises upon the harp to our God,

۸ 8 که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند.

who covers the heavens with clouds, who prepares rain for the earth, who makes grass to grow upon the mountains.

۹ 9 که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند.

He gives to the beast his food, and to the young ravens which cry.

۱۰ 10 در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد.

He does not delight in the strength of the horse. He takes no pleasure in the legs of a man.

۱۱ 11 رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.

Jehovah takes pleasure in those who fear him, in those who hope in his loving kindness.

۱۲ 12 ‌ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.

Praise Jehovah, O Jerusalem. Praise thy God, O Zion.

۱۳ 13 زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.

For he has strengthened the bars of thy gates. He has blessed thy sons within thee.

۱۴ 14 که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند.

He makes peace in thy borders. He fills thee with the finest of the wheat.

۱۵ 15 که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود.

He sends out his commandment upon earth. His word runs very swiftly.

۱۶ 16 که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد.

He gives snow like wool. He scatters the hoar-frost like ashes.

۱۷ 17 که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟

He casts forth his ice like morsels. Who can stand before his cold?

۱۸ 18 کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود.

He sends out his word, and melts them. He causes his wind to blow, and the waters flow.

۱۹ 19 کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.

He shows his word to Jacob, his statutes and his ordinances to Israel.

۲۰ 20 با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه!

He has not dealt so with any nation. And as for his ordinances, they have not known them. Praise ye Jehovah.