مزامیر 147
| هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است! | ۱ 1 |
Looft den HEERE, want onzen God te psalmzingen is goed, dewijl Hij liefelijk is; de lof is betamelijk.
| خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید. | ۲ 2 |
De HEERE bouwt Jeruzalem; Hij vergadert Israels verdrevenen.
| شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد. | ۳ 3 |
Hij geneest de gebrokenen van hart, en Hij verbindt hen in hun smarten.
| عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند. | ۴ 4 |
Hij telt het getal der sterren; Hij noemt ze allen bij namen.
| خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی. | ۵ 5 |
Onze Heere is groot en van veel kracht; Zijns verstands is geen getal.
| خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد. | ۶ 6 |
De HEERE houdt de zachtmoedigen staande; de goddelozen vernedert Hij, tot de aarde toe.
| خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید. | ۷ 7 |
Zingt den HEERE bij beurte met dankzegging; psalmzingt onzen God op de harp.
| که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند. | ۸ 8 |
Die de hemelen met wolken bedekt, Die voor de aarde regen bereidt; Die het gras op de bergen doet uitspruiten;
| که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند. | ۹ 9 |
Die het vee zijn voeder geeft; aan de jonge raven, als zij roepen.
| در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد. | ۱۰ 10 |
Hij heeft geen lust aan de sterkte des paards; Hij heeft geen welgevallen aan de benen des mans.
| رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند. | ۱۱ 11 |
De HEERE heeft een welgevallen aan hen, die Hem vrezen, die op Zijn goedertierenheid hopen.
| ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو. | ۱۲ 12 |
O Jeruzalem! roem den HEERE; o Sion! loof uw God.
| زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است. | ۱۳ 13 |
Want Hij maakt de grendelen uwer poorten sterk; Hij zegent uw kinderen binnen in u.
| که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند. | ۱۴ 14 |
Die uw landpalen in vrede stelt; Hij verzadigt u met het vette der tarwe.
| که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود. | ۱۵ 15 |
Hij zendt Zijn bevel op aarde; Zijn woord loopt zeer snel.
| که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد. | ۱۶ 16 |
Hij geeft sneeuw als wol; Hij strooit den rijm als as.
| که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟ | ۱۷ 17 |
Hij werpt Zijn ijs heen als stukken; wie zou bestaan voor Zijn koude?
| کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود. | ۱۸ 18 |
Hij zendt Zijn woord, en doet ze smelten; Hij doet Zijn wind waaien, de wateren vloeien henen.
| کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل. | ۱۹ 19 |
Hij maakt Jakob Zijn woorden bekend, Israel Zijn inzettingen en Zijn rechten.
| با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه! | ۲۰ 20 |
Alzo heeft Hij geen volk gedaan; en Zijn rechten, die kennen zij niet. Hallelujah!
