مزامیر 147
| هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است! | ۱ 1 |
Halleluja! Looft Jahweh: want het is goed, Hem te prijzen, Onzen God: want het is lieflijk en schoon, Hem te roemen!
| خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید. | ۲ 2 |
Jahweh bouwt Jerusalem weer op, En brengt de verstrooiden van Israël bijeen.
| شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد. | ۳ 3 |
Hij is het, die de gebroken harten geneest, En hun wonden verbindt;
| عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند. | ۴ 4 |
Die het getal van de sterren bepaalt, En ze allen roept bij haar naam.
| خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی. | ۵ 5 |
Groot is onze Heer, geweldig zijn macht, Zijn wijsheid oneindig;
| خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد. | ۶ 6 |
Jahweh richt de nederigen op, Maar de bozen werpt Hij ter aarde.
| خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید. | ۷ 7 |
Heft Jahweh een jubelzang aan Speelt op de citer voor onzen God:
| که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند. | ۸ 8 |
Die de hemel met wolken bedekt, En de regen bereidt voor de aarde. Die op de bergen gras doet ontspruiten, En groen voor de beesten, die den mens moeten dienen;
| که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند. | ۹ 9 |
Die aan het vee zijn voedsel geeft, En aan de jonge raven, die er om roepen.
| در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد. | ۱۰ 10 |
Hij vindt geen vreugde in de sterkte der paarden, Hem verheugen geen krachtige schenkels;
| رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند. | ۱۱ 11 |
Maar Jahweh heeft behagen in hen, die Hem vrezen, En die smachten naar zijn genade!
| ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو. | ۱۲ 12 |
Breng Jahweh lof, Jerusalem; Sion, loof uw God!
| زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است. | ۱۳ 13 |
Want Hij heeft de grendels van uw poorten versterkt, Uw zonen binnen uw muren gezegend,
| که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند. | ۱۴ 14 |
De vrede aan uw grenzen geschonken, U met de bloem der tarwe verzadigd.
| که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود. | ۱۵ 15 |
Hij is het, die de aarde zijn bevelen stuurt, En haastig rept zich zijn woord:
| که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد. | ۱۶ 16 |
Die sneeuw als wolvlokken zendt, Zijn ijzel rondstrooit als as.
| که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟ | ۱۷ 17 |
Hij werpt zijn hagel bij brokken, En voor zijn koude stollen de wateren;
| کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود. | ۱۸ 18 |
Maar Hij stuurt zijn bevel, en ze smelten: Zijn winden waaien, weer stromen de wateren.
| کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل. | ۱۹ 19 |
Hij maakte Jakob zijn geboden bekend, Israël zijn bevelen en wetten:
| با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه! | ۲۰ 20 |
Zo deed Hij voor geen ander volk, Nooit heeft Hij hùn zijn wetten geleerd! Halleluja!
