مزامیر 132

۱ 1 سرود درجات ای خداوند برای داود به یاد آور، همه مذلتهای او را.

Ein Wallfahrtslied. Gedenke, o HERR, dem David alle seine Mühen,

۲ 2 چگونه برای خداوند قسم خورد و برای قادر مطلق یعقوب نذر نمود

daß er dem HERRN schwur und dem Mächtigen Jakobs gelobte:

۳ 3 که به خیمه خانه خود هرگز داخل نخواهم شد، و بر بستر تختخواب خود برنخواهم آمد.

Ich will nicht in das Zelt meines Hauses gehen, noch auf das Lager meines Bettes steigen,

۴ 4 خواب به چشمان خود نخواهم داد و نه پینکی به مژگان خویش،

ich will meinen Augen keinen Schlaf und meinen Augenlidern keinen Schlummer gönnen,

۵ 5 تا مکانی برای خداوندپیدا کنم و مسکنی برای قادر مطلق یعقوب.

bis ich eine Stätte gefunden habe für den HERRN, eine Wohnung für den Mächtigen Jakobs!

۶ 6 اینک ذکر آن را در افراته شنیدیم و آن را درصحرای یعاریم یافتیم.

Siehe, wir hörten, sie sei zu Ephrata; wir haben sie gefunden im Gefilde von Jear!

۷ 7 به مسکن های او داخل شویم و نزد قدمگاه وی پرستش نماییم.

Wir wollen kommen zu seiner Wohnung, wir wollen anbeten beim Schemel seiner Füße!

۸ 8 ‌ای خداوند به آرامگاه خود برخیز و بیا، تو و تابوت قوت تو.

HERR, mache dich auf zu deiner Ruhestatt, du und die Lade deiner Macht!

۹ 9 کاهنان تو به عدالت ملبس شوند ومقدسانت ترنم نمایند.

Deine Priester sollen sich in Gerechtigkeit kleiden, und deine Frommen sollen jubeln.

۱۰ 10 به‌خاطر بنده خودداود، روی مسیح خود را برمگردان.

Um Davids, deines Knechtes willen weise nicht ab das Angesicht deines Gesalbten!

۱۱ 11 خداوند برای داود به راستی قسم خورد و از آن برنخواهدگشت که «از ثمره صلب تو بر تخت تو خواهم گذاشت.

Der HERR hat David in Wahrheit geschworen, davon wird er nicht abgehen: «Von der Frucht deines Leibes will ich setzen auf deinen Thron!

۱۲ 12 اگر پسران تو عهد مرا نگاه دارند وشهادتم را که بدیشان می‌آموزم، پسران ایشان نیزبر کرسی تو تا به ابد خواهند نشست.»

Werden deine Söhne meinen Bund bewahren und meine Zeugnisse, die ich sie lehren will, so sollen auch ihre Söhne für immer sitzen auf deinem Thron!»

۱۳ 13 زیرا که خداوند صهیون را برگزیده است وآن را برای مسکن خویش مرغوب فرموده.

Denn der HERR hat Zion erwählt und sie zu seiner Wohnung begehrt:

۱۴ 14 «این است آرامگاه من تا ابدالاباد. اینجا ساکن خواهم بود زیرا در این رغبت دارم.

«Dies ist für immer meine Ruhestatt, hier will ich wohnen; denn so habe ich es begehrt.

۱۵ 15 آذوقه آن را هرآینه برکت خواهم داد و فقیرانش را به نان سیر خواهم ساخت،

Ihre Nahrung will ich reichlich segnen, ihre Armen sättigen mit Brot.

۱۶ 16 و کاهنانش را به نجات ملبس خواهم ساخت و مقدسانش هرآینه ترنم خواهند نمود.

Ihre Priester will ich mit Heil bekleiden, und ihre Frommen sollen jubeln.

۱۷ 17 در آنجا شاخ داود را خواهم رویانید و چراغی برای مسیح خود آماده خواهم ساخت.

Dort will ich dem David ein Horn hervorsprossen lassen, eine Leuchte zurichten meinem Gesalbten.

۱۸ 18 دشمنان او را به خجالت ملبس خواهم ساخت و تاج او بر وی شکوفه خواهدآورد.»

Seine Feinde will ich mit Schande bekleiden; aber auf ihm soll seine Krone glänzen!»