< مزامیر 13 >
برای سالار مغنیان. مزمور داود ای خداوند تا به کی همیشه مرافراموش میکنی؟ تا به کی روی خود رااز من خواهی پوشید؟ | ۱ 1 |
Psaume de David, [donné] au maître chantre. Eternel, jusques à quand m'oublieras-tu? [Sera-ce] pour toujours? jusques à quand cacheras-tu ta face de moi?
تا به کی در نفس خودمشورت بکنم و در دلم هرروزه غم خواهد بود؟ تا به کی دشمنم بر من سرافراشته شود؟ | ۲ 2 |
Jusques à quand consulterai-je en moi-même, [et] affligerai-je mon cœur durant le jour? Jusques à quand s'élèvera mon ennemi contre moi?
ای یهوه خدای من نظر کرده، مرا مستجاب فرما! چشمانم را روشن کن مبادا به خواب موت بخسبم. | ۳ 3 |
Eternel mon Dieu! regarde, exauce-moi, illumine mes yeux, de peur que je ne dorme du sommeil [de] la mort.
مبادا دشمنم گوید بر او غالب آمدم ومخالفانم از پریشانیام شادی نمایند. | ۴ 4 |
De peur que mon ennemi ne dise: j'ai eu le dessus; que mes adversaires [ne] se réjouissent si je venais à tomber.
و اما من به رحمت تو توکل میدارم؛ دل من در نجات تو شادی خواهد کرد. | ۵ 5 |
Mais moi, je me confie en ta gratuité, mon cœur se réjouira de la délivrance que tu m'auras donnée;
برای خداوندسرود خواهم خواند زیرا که به من احسان نموده است. | ۶ 6 |
je chanterai à l'Eternel de ce qu'il m'aura fait ce bien.