مزامیر 123

۱ 1 سرود درجات به سوی تو چشمان خود رابرمی افرازم، ای که بر آسمانهاجلوس فرموده‌ای!

К Теби подижем очи своје, који живиш на небесима!

۲ 2 اینک مثل چشمان غلامان به سوی آقایان خود، و مثل چشمان کنیزی به سوی خاتون خویش، همچنان چشمان ما به سوی یهوه خدای ماست تا بر ما کرم بفرماید.

Као што су очи слугама упрте у руку господара њихових, као очи слушкињине у руку госпође њене, тако су очи наше у Господа Бога нашег, док се смилује на нас.

۳ 3 ‌ای خداوند بر ما کرم فرما، بر ما کرم فرما زیراچه بسیار از اهانت پر شده‌ایم.

Смилуј се на нас, Господе, смилуј се на нас, јер смо се довољно наситили срамоте;

۴ 4 چه بسیار جان ماپر شده است، از استهزای مستریحان و اهانت متکبران.

Довољно се наситила душа наша руга од поноситих, и срамоте од охолих.