مزامیر 123

۱ 1 سرود درجات به سوی تو چشمان خود رابرمی افرازم، ای که بر آسمانهاجلوس فرموده‌ای!

Canticum graduum. [Ad te levavi oculos meos, qui habitas in cælis.

۲ 2 اینک مثل چشمان غلامان به سوی آقایان خود، و مثل چشمان کنیزی به سوی خاتون خویش، همچنان چشمان ما به سوی یهوه خدای ماست تا بر ما کرم بفرماید.

Ecce sicut oculi servorum in manibus dominorum suorum; sicut oculi ancillæ in manibus dominæ suæ: ita oculi nostri ad Dominum Deum nostrum, donec misereatur nostri.

۳ 3 ‌ای خداوند بر ما کرم فرما، بر ما کرم فرما زیراچه بسیار از اهانت پر شده‌ایم.

Miserere nostri, Domine, miserere nostri, quia multum repleti sumus despectione;

۴ 4 چه بسیار جان ماپر شده است، از استهزای مستریحان و اهانت متکبران.

quia multum repleta est anima nostra opprobrium abundantibus, et despectio superbis.]