مزامیر 123

۱ 1 سرود درجات به سوی تو چشمان خود رابرمی افرازم، ای که بر آسمانهاجلوس فرموده‌ای!

上行之诗。 坐在天上的主啊， 我向你举目。

۲ 2 اینک مثل چشمان غلامان به سوی آقایان خود، و مثل چشمان کنیزی به سوی خاتون خویش، همچنان چشمان ما به سوی یهوه خدای ماست تا بر ما کرم بفرماید.

看哪，仆人的眼睛怎样望主人的手， 使女的眼睛怎样望主母的手， 我们的眼睛也照样望耶和华—我们的 神， 直到他怜悯我们。

۳ 3 ‌ای خداوند بر ما کرم فرما، بر ما کرم فرما زیراچه بسیار از اهانت پر شده‌ایم.

耶和华啊，求你怜悯我们，怜悯我们！ 因为我们被藐视，已到极处。

۴ 4 چه بسیار جان ماپر شده است، از استهزای مستریحان و اهانت متکبران.

我们被那些安逸人的讥诮 和骄傲人的藐视，已到极处。