مزامیر 121

۱ 1 سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

En vallfartssång. Jag lyfter mina ögon upp till bergen: varifrån skall min hjälp komma?

۲ 2 اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

Min hjälp kommer från HERREN, som har gjort himmel och jord.

۳ 3 او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

Icke skall han låta din fot vackla, icke slumrar han som bevarar dig!

۴ 4 اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

Nej, han som bevarar Israel, han slumrar icke, han sover icke.

۵ 5 خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

HERREN är den som bevarar dig, HERREN är ditt skygd på din högra sida.

۶ 6 آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

Solen skall icke skada dig om dagen, ej heller månen om natten.

۷ 7 خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

HERREN skall bevara dig för allt ont, han skall bevara din själ.

۸ 8 خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.

HERREN skall bevara din utgång och din ingång, från nu och till evig tid.