مزامیر 121

۱ 1 سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

Mis ojos se elevan a las colinas: ¿de dónde vendrá mi ayuda?

۲ 2 اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

Tu ayuda viene del Señor, que hizo los cielos y la tierra.

۳ 3 او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

Que no deja que resbale tu pie; no tiene necesidad de dormir el que te guarda.

۴ 4 اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

Mira, los ojos del guardián de Israel no se cerrarán en el sueño.

۵ 5 خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

El Señor es tu guardián; el Señor es tu sombra en tu mano derecha.

۶ 6 آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

No te tocará el sol en el día ni la luna en la noche.

۷ 7 خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

El Señor te mantendrá a salvo de todo mal; Él cuidará tu alma.

۸ 8 خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.

El Señor cuidará de tu salida y de tu entrada, desde este momento y para siempre.