مزامیر 121
| سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ] | ۱ 1 |
Un cántico para los peregrinos que van a Jerusalén. Alzo la vista hacia los montes, pero, ¿Es de allí de donde viene mi ayuda?
| اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید. | ۲ 2 |
Mi ayuda viene del Señor, quien hizo los cielos y la tierra.
| او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید. | ۳ 3 |
Él no te dejará caer; Él, que cuida de ti no caerá dormido.
| اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود. | ۴ 4 |
De hecho, Él, que te cuida, no toma siestas ni se adormece nunca.
| خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است. | ۵ 5 |
El Señor es quien te cuida; el Señor es quien te protege; Él permanece a tu lado.
| آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب. | ۶ 6 |
El sol no te herirá durante el día, ni la luna durante la noche.
| خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد. | ۷ 7 |
El Señor te protegerá de todos los malos; y te mantendrá a salvo.
| خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد. | ۸ 8 |
El Señor te protegerá en tu entrar y en tu salir, desde ahora y para siempre.
