مزامیر 121

۱ 1 سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

Waƙar haurawa. Na tā da idanuna zuwa wajen tuddai, ta ina ne taimakona zai zo?

۲ 2 اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

Taimakona zai zo daga wurin Ubangiji, wanda ya kafa sama da ƙasa.

۳ 3 او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

Ba zai bari ƙafarka tă yi santsi ba, shi da yake tsaronka ba zai yi gyangyaɗi ba;

۴ 4 اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

tabbatacce, shi da yake tsaron Isra’ila ba ya gyangyaɗi ko barci.

۵ 5 خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

Ubangiji yana tsaronka, Ubangiji ne inuwa a hannun damanka;

۶ 6 آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

rana ba za tă buge ka cikin yini ba balle wata da dare.

۷ 7 خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

Ubangiji zai kiyaye ka daga dukan masifa, zai tsare ranka;

۸ 8 خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.

Ubangiji zai kiyaye shigarka da fitarka yanzu da har abada kuma.