مزامیر 121

۱ 1 سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

Ein Lied für die Wallfahrten. Ich hebe meine Augen zu den Bergen auf: von wo wird Hilfe für mich kommen?

۲ 2 اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

Meine Hilfe kommt von Jahwe, dem Schöpfer Himmels und der Erde.

۳ 3 او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

Er wird deinen Fuß nimmermehr wanken lassen; dein Hüter schläft nicht.

۴ 4 اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

Fürwahr, nicht schläft, noch schlummert der Hüter Israels.

۵ 5 خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

Jahwe ist dein Hüter, Jahwe dein Schatten zu deiner rechten Hand.

۶ 6 آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

Am Tage wird dich die Sonne nicht stechen, noch der Mond des Nachts.

۷ 7 خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

Jahwe wird dich behüten vor allem Übel, wird deine Seele behüten.

۸ 8 خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.

Jahwe wird dein Aus- und Eingehen behüten von nun an bis in Ewigkeit.