مزامیر 121

۱ 1 سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

[Ein Stufenlied.] Ich hebe meine Augen auf zu den Bergen, woher meine Hülfe kommen wird. [O. woher wird meine Hülfe kommen?]

۲ 2 اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

Meine Hülfe kommt von Jehova, der Himmel und Erde gemacht hat.

۳ 3 او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

Er wird nicht zulassen, daß dein Fuß wanke; dein Hüter schlummert nicht.

۴ 4 اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

Siehe, der Hüter Israels, nicht schlummert noch schläft er.

۵ 5 خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

Jehova ist dein Hüter, Jehova ist dein Schatten über deiner rechten Hand.

۶ 6 آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

Nicht wird die Sonne dich stechen des Tages, noch der Mond des Nachts.

۷ 7 خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

Jehova wird dich behüten vor allem Übel, er wird behüten deine Seele.

۸ 8 خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.

Jehova wird behüten deinen Ausgang und deinen Eingang, von nun an bis in Ewigkeit.