مزامیر 121

۱ 1 سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

Cantique de Mahaloth. J'élève mes yeux vers les montagnes, d'où me viendra le secours.

۲ 2 اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

Mon secours vient de l'Eternel qui a fait les cieux et la terre.

۳ 3 او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

Il ne permettra point que ton pied soit ébranlé; celui qui te garde ne sommeillera point.

۴ 4 اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

Voilà, celui qui garde Israël ne sommeillera point, et ne s'endormira point.

۵ 5 خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

L'Eternel est celui qui te garde, l'Eternel est ton ombre, il est à ta main droite.

۶ 6 آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

Le soleil ne donnera point sur toi, de jour; ni la lune, de nuit.

۷ 7 خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

L'Eternel te gardera de tout mal, il gardera ton âme.

۸ 8 خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.

L'Eternel gardera ton issue et ton entrée, dès maintenant et à toujours.