مزامیر 121

۱ 1 سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

I WILL lift up mine eyes unto the hills, from whence cometh my help.

۲ 2 اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

My help cometh from the Lord, which made heaven and earth.

۳ 3 او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

He will not suffer thy foot to be moved: he that keepeth thee will not slumber.

۴ 4 اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

Behold, he that keepeth Israel shall neither slumber nor sleep.

۵ 5 خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

The Lord is thy keeper: the Lord is thy shade upon thy right hand.

۶ 6 آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

The sun shall not smite thee by day, nor the moon by night.

۷ 7 خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

The Lord shall preserve thee from all evil: he shall preserve thy soul.

۸ 8 خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.

The Lord shall preserve thy going out and thy coming in from this time forth, and even for evermore.