مزامیر 121

۱ 1 سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

I have lifted up my eyes to the mountains, from whence help shall come to me.

۲ 2 اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

My help is from the Lord, who made heaven and earth.

۳ 3 او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

May he not suffer thy foot to be moved: neither let him slumber that keepeth thee.

۴ 4 اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

Behold he shall neither slumber nor sleep, that keepeth Israel.

۵ 5 خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

The Lord is thy keeper, the Lord is thy protection upon thy right hand.

۶ 6 آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

The sun shall not burn thee by day: nor the moon by night.

۷ 7 خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

The Lord keepeth thee from all evil: may the Lord keep thy soul.

۸ 8 خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.

May the Lord keep thy going in and thy going out; from henceforth now and for ever.