مزامیر 121

۱ 1 سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

A Canticle in steps. I have lifted up my eyes to the mountains; from thence help will come to me.

۲ 2 اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

My help is from the Lord, who made heaven and earth.

۳ 3 او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

May he not allow your foot to be moved, and may he not slumber, who guards you.

۴ 4 اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

Behold, he who guards Israel will neither sleep, nor slumber.

۵ 5 خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

The Lord is your keeper, the Lord is your protection, above your right hand.

۶ 6 آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

The sun will not burn you by day, nor the moon by night.

۷ 7 خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

The Lord guards you from all evil. May the Lord guard your soul.

۸ 8 خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.

May the Lord guard your entrance and your exit, from this time forward and even forever.