مزامیر 121

۱ 1 سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

A song of ascents. I lift up my eyes to the hills. From where does my help come?

۲ 2 اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

My help comes from the LORD, the Maker of heaven and earth.

۳ 3 او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

He will not allow your foot to slip; your Protector will not slumber.

۴ 4 اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

Behold, the Protector of Israel will neither slumber nor sleep.

۵ 5 خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

The LORD is your keeper; the LORD is the shade on your right hand.

۶ 6 آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

The sun will not strike you by day, nor the moon by night.

۷ 7 خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

The LORD will guard you from all evil; He will preserve your soul.

۸ 8 خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.

The LORD will watch over your coming and going, both now and forevermore.