مزامیر 121

۱ 1 سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

Een lied Hammaaloth. Ik hef mijn ogen op naar de bergen, van waar mijn hulp komen zal.

۲ 2 اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

Mijn hulp is van den HEERE, Die hemel en aarde gemaakt heeft.

۳ 3 او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

Hij zal uw voet niet laten wankelen; uw Bewaarder zal niet sluimeren.

۴ 4 اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

Ziet, de Bewaarder Israels zal niet sluimeren, noch slapen.

۵ 5 خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

De HEERE is uw Bewaarder, de HEERE is uw Schaduw, aan uw rechterhand.

۶ 6 آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

De zon zal u des daags niet steken, noch de maan des nachts.

۷ 7 خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

De HEERE zal u bewaren van alle kwaad; uw ziel zal Hij bewaren.

۸ 8 خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.

De HEERE zal uw uitgang en uw ingang bewaren, van nu aan tot in der eeuwigheid.