مزامیر 121

۱ 1 سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

Tangtlaeng laa Kai bomkung me lamkah nim ha pawk ve? tila tlang taengah ka mik ka huel.

۲ 2 اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

Kai aka bomkung tah vaan neh diklai aka saii BOEIPA taeng lamkah ni.

۳ 3 او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

Na kho te paloe ham khueh pawt vetih nang aka dawn te a mikku mahpawh.

۴ 4 اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

Israel aka dawn loh tarha a mikku pawt vetih ip mahpawh.

۵ 5 خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

BOEIPA loh nang n'ngaithuen tih BOEIPA tah na bantang kut ah na hlipkhup la om.

۶ 6 آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

Khothaih ah khomik loh, khoyin kah hla long khaw nang n'ngawn mahpawh.

۷ 7 خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

BOEIPA loh nang te yoethae cungkuem lamloh n'khoembael vetih na hinglu te a ngaithuen ni.

۸ 8 خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.

Na cet tih na pawk due, tahae lamloh kumhal duela BOEIPA loh n'ngaithuen ni.