مزامیر 120

۱ 1 سرود درجات نزد خداوند در تنگی خود فریادکردم و مرا اجابت فرمود.

«Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

۲ 2 ‌ای خداوند جان مرا خلاصی ده از لب دروغ و از زبان حیله گر.

И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

۳ 3 چه چیز به تو داده شود و چه چیز بر توافزوده گردد، ای زبان حیله گر؟

Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

۴ 4 تیرهای تیزجباران با اخگرهای طاق!

— Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

۵ 5 وای بر من که در ماشک ماوا گزیده‌ام و در خیمه های قیدار ساکن شده‌ام.

Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

۶ 6 چه طویل شدسکونت جان من با کسی‌که سلامتی را دشمن می‌دارد.

Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

۷ 7 من از اهل سلامتی هستم، لیکن چون سخن می‌گویم، ایشان آماده جنگ می‌باشند.

Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.