مزامیر 120

۱ 1 سرود درجات نزد خداوند در تنگی خود فریادکردم و مرا اجابت فرمود.

“A song of the degrees.” Unto the Lord, when I was in distress, did I call, and he hath answered me.

۲ 2 ‌ای خداوند جان مرا خلاصی ده از لب دروغ و از زبان حیله گر.

O Lord, deliver my soul from lips of falsehood, and from a tongue of deceit.

۳ 3 چه چیز به تو داده شود و چه چیز بر توافزوده گردد، ای زبان حیله گر؟

What will [God] give unto thee? or what will he add unto thee, thou tongue of deceit?

۴ 4 تیرهای تیزجباران با اخگرهای طاق!

Sharpened arrows of the mighty, with coals of the broom-bush.

۵ 5 وای بر من که در ماشک ماوا گزیده‌ام و در خیمه های قیدار ساکن شده‌ام.

Woe is me, that I sojourn in Meshech, that I dwell in the tents of Kedar!

۶ 6 چه طویل شدسکونت جان من با کسی‌که سلامتی را دشمن می‌دارد.

Too long for herself hath my soul dwelt with him that hateth peace.

۷ 7 من از اهل سلامتی هستم، لیکن چون سخن می‌گویم، ایشان آماده جنگ می‌باشند.

I am for peace; but when I speak, they are for war.