< مزامیر 112 >

هللویاه! خوشابحال کسی‌که ازخداوند می‌ترسد و در وصایای اوبسیار رغبت دارد. ۱ 1
Dýrð sé Guði! Að trúa á Guð og treysta honum veitir ómælda blessun. Sæll er sá maður sem hefur unun af boðorðum hans.
ذریتش در زمین زورآورخواهند بود. طبقه راستان مبارک خواهند شد. ۲ 2
Börn hans njóta hvarvetna heiðurs, því að góður arfur eflir göfugan mann.
توانگری و دولت در خانه او خواهد بود وعدالتش تا به ابد پایدار است. ۳ 3
Sjálfur býr hann við auðlegð og góðverk hans gleymast ekki.
نور برای راستان در تاریکی طلوع می‌کند. او کریم و رحیم و عادل است. ۴ 4
Réttlátum er hann ljós í myrkri – miskunn hans og gæska eru augljós.
فرخنده است شخصی که رئوف و قرض دهنده باشد. او کارهای خود را به انصاف استوارمی دارد. ۵ 5
Sá mun blessun hljóta sem er góðgjarn og fús að lána og framkvæmir verk sín með réttvísi.
زیرا که تا به ابد جنبش نخواهد خورد. مرد عادل تا به ابد مذکور خواهد بود. ۶ 6
Slíkur maður verður ekki fórnarlamb illra atvika. Umhyggja Guðs fyrir honum verður umræðuefni þeirra sem þekkja hann.
از خبر بدنخواهد ترسید. دل او پایدار است و بر خداوندتوکل دارد. ۷ 7
Hann óttast ekki vondar fréttir, né kvíðir því sem koma skal. Hann er öruggur og veit að Drottinn annast hann.
دل او استوار است و نخواهد ترسیدتا آرزوی خویش را بر دشمنان خود ببیند. ۸ 8
Þess vegna óttast hann ekkert og horfir á óvini sína með stakri ró.
بذل نموده، به فقرا بخشیده است؛ عدالتش تا به ابدپایدار است. شاخ او با عزت افراشته خواهد شد. ۹ 9
Hann hefur miðlað mildilega og gefið fátækum. Góðverk hans munu ekki gleymast. Hann mun njóta vinsælda og hafa áhrif.
شریر این را دیده، غضبناک خواهد شد. دندانهای خود را فشرده، گداخته خواهد گشت. آرزوی شریران زایل خواهد گردید. ۱۰ 10
Þetta sjá óguðlegir og þeim gremst. Þeir munu gnísta tönnum og tortímast og óskir þeirra rætast ekki.

< مزامیر 112 >