< مزامیر 11 >
برای سالار مغنیان. مزمور داود بر خداوند توکل میدارم. چرا بهجانم می گویید: «مثل مرغ به کوه خودبگریزید. | ۱ 1 |
Til Sangmesteren. Af David. Jeg tager min Tilflugt til HERREN! Hvor kan I sige til min Sjæl: »Fly som en Fugl til Bjergene!
زیرا اینک شریران کمان را میکشند وتیر را به زه نهادهاند، تا بر راست دلان در تاریکی بیندازند. | ۲ 2 |
Thi se, de gudløse spænder Buen, lægger Pilen til Rette paa Strengen for i Mørke at ramme de oprigtige af Hjertet.
زیرا که ارکان منهدم میشوند و مردعادل چه کند؟» | ۳ 3 |
Naar selv Grundpillerne styrter, hvad gør den retfærdige da?«
خداوند در هیکل قدس خود است و کرسی خداوند در آسمان. چشمان او مینگرد، پلکهای وی بنی آدم را میآزماید. | ۴ 4 |
HERREN er i sin hellige Hal, i Himlen er HERRENS Trone; paa Jorderig skuer hans Øjne ned, hans Blik ransager Menneskens Børn;
خداوند مرد عادل راامتحان میکند؛ و اما از شریر و ظلم دوست، جان او نفرت میدارد. | ۵ 5 |
retfærdige og gudløse ransager HERREN; dem, der elsker Uret, hader hans Sjæl;
بر شریر دامها و آتش وکبریت خواهد بارانید، و باد سموم حصه پیاله ایشان خواهد بود. | ۶ 6 |
over gudløse sender han Regn af Gløder og Svovl, et Stormvejr er deres tilmaalte Bæger.
زیرا خداوند عادل است وعدالت را دوست میدارد، و راستان روی او راخواهند دید. | ۷ 7 |
Thi retfærdig er HERREN, han elsker at øve Retfærd, de oprigtige skuer hans Aasyn!