< مزامیر 106 >

هللویاه! خداوند را حمد بگوییدزیرا که او نیکو است و رحمت او تاابدالاباد! ۱ 1
Praise Yah. O give thanks unto Yhwh; for he is good: for his mercy endureth for ever.
کیست که اعمال عظیم خداوند رابگوید و همه تسبیحات او را بشنواند؟ ۲ 2
Who can utter the mighty acts of Yhwh? who can shew forth all his praise?
خوشابحال آنانی که انصاف را نگاه دارند و آن که عدالت را در همه وقت به عمل آورد. ۳ 3
Blessed are they that keep judgment, and he that doeth righteousness at all times.
‌ای خداوند مرا یاد کن به رضامندیی که با قوم خودمی داری و به نجات خود از من تفقد نما. ۴ 4
Remember me, O Yhwh, with the favour that thou bearest unto thy people: O visit me with thy salvation;
تاسعادت برگزیدگان تو را ببینم و به شادمانی قوم تو مسرور شوم و با میراث تو فخر نمایم. ۵ 5
That I may see the good of thy chosen, that I may rejoice in the gladness of thy nation, that I may glory with thine inheritance.
با پدران خود گناه نموده‌ایم و عصیان ورزیده، شرارت کرده‌ایم. ۶ 6
We have sinned with our fathers, we have committed iniquity, we have done wickedly.
پدران ما کارهای عجیب تو را در مصر نفهمیدند و کثرت رحمت تو را به یاد نیاوردند بلکه نزد دریا یعنی بحر قلزم فتنه انگیختند. ۷ 7
Our fathers understood not thy wonders in Egypt; they remembered not the multitude of thy mercies; but provoked him at the sea, even at the Red sea.
لیکن به‌خاطر اسم خود ایشان رانجات داد تا توانایی خود را اعلان نماید. ۸ 8
Nevertheless he saved them for his name’s sake, that he might make his mighty power to be known.
و بحرقلزم را عتاب کرد که خشک گردید. پس ایشان رادر لجه‌ها مثل بیابان رهبری فرمود. ۹ 9
He rebuked the Red sea also, and it was dried up: so he led them through the depths, as through the wilderness.
و ایشان رااز دست دشمن نجات داد و از دست خصم رهایی بخشید. ۱۰ 10
And he saved them from the hand of him that hated them, and redeemed them from the hand of the enemy.
و آب، دشمنان ایشان را پوشانید که یکی از ایشان باقی نماند. ۱۱ 11
And the waters covered their enemies: there was not one of them left.
آنگاه به کلام اوایمان آوردند و حمد او را سراییدند. ۱۲ 12
Then believed they his words; they sang his praise.
لیکن اعمال او را به زودی فراموش کردند و مشورت اورا انتظار نکشیدند. ۱۳ 13
They soon forgat his works; they waited not for his counsel:
بلکه شهوت‌پرستی نمودنددر بادیه؛ و خدا را امتحان کردند در هامون. ۱۴ 14
But lusted exceedingly in the wilderness, and tempted God in the desert.
ومسالت ایشان را بدیشان داد. لیکن لاغری درجانهای ایشان فرستاد. ۱۵ 15
And he gave them their request; but sent leanness into their soul.
پس به موسی در اردو حسد بردند و به هارون، مقدس یهوه. ۱۶ 16
They envied Moses also in the camp, and Aaron the saint of Yhwh.
و زمین شکافته شده، داتان را فرو برد و جماعت ابیرام را پوشانید. ۱۷ 17
The earth opened and swallowed up Dathan, and covered the company of Abiram.
وآتش، در جماعت ایشان افروخته شده، شعله آتش شریران را سوزانید. ۱۸ 18
And a fire was kindled in their company; the flame burned up the wicked.
گوساله‌ای درحوریب ساختند و بتی ریخته شده را پرستش نمودند. ۱۹ 19
They made a calf in Horeb, and worshipped the molten image.
و جلال خود را تبدیل نمودند به مثال گاوی که علف می‌خورد. ۲۰ 20
Thus they changed their glory into the similitude of an ox that eateth grass.
و خدای نجات‌دهنده خود را فراموش کردند که کارهای عظیم در مصر کرده بود. ۲۱ 21
They forgat God their saviour, which had done great things in Egypt;
و اعمال عجیبه را در زمین حام و کارهای ترسناک را در بحر قلزم. ۲۲ 22
Wondrous works in the land of Ham, and terrible things by the Red sea.
آنگاه گفت که ایشان را هلاک بکند. اگر برگزیده اوموسی در شکاف به حضور وی نمی ایستاد، تاغضب او را از هلاکت ایشان برگرداند. ۲۳ 23
Therefore he said that he would destroy them, had not Moses his chosen stood before him in the breach, to turn away his wrath, lest he should destroy them.
و زمین مرغوب را خوار شمردند و به کلام وی ایمان نیاوردند. ۲۴ 24
Yea, they despised the pleasant land, they believed not his word:
و در خیمه های خود همهمه کردندو قول خداوند را استماع ننمودند. ۲۵ 25
But murmured in their tents, and hearkened not unto the voice of Yhwh.
لهذا دست خود را برایشان برافراشت، که ایشان را در صحرااز پا درآورد. ۲۶ 26
Therefore he lifted up his hand against them, to overthrow them in the wilderness:
و ذریت ایشان را در میان امتهابیندازد و ایشان را در زمینها پراکنده کند. ۲۷ 27
To overthrow their seed also among the nations, and to scatter them in the lands.
پس به بعل فغور پیوستند و قربانی های مردگان راخوردند. ۲۸ 28
They joined themselves also unto Baal–peor, and ate the sacrifices of the dead.
و به‌کارهای خود خشم او را به هیجان آوردند و وبا بر ایشان سخت آمد. ۲۹ 29
Thus they provoked him to anger with their inventions: and the plague brake in upon them.
آنگاه فینحاس بر پا ایستاده، داوری نمود ووبا برداشته شد. ۳۰ 30
Then stood up Phinehas, and executed judgment: and so the plague was stayed.
و این برای او به عدالت محسوب گردید، نسلا بعد نسل تا ابدالاباد. ۳۱ 31
And that was counted unto him for righteousness unto all generations for evermore.
واو را نزد آب مریبه غضبناک نمودند. حتی موسی را به‌خاطر ایشان آزاری عارض گردید. ۳۲ 32
They angered him also at the waters of strife, so that it went ill with Moses for their sakes:
زیراکه روح او را تلخ ساختند، تا از لبهای خود ناسزاگفت. ۳۳ 33
Because they provoked his spirit, so that he spake unadvisedly with his lips.
و آن قوم‌ها را هلاک نکردند، که درباره ایشان خداوند امر فرموده بود. ۳۴ 34
They did not destroy the nations, concerning whom Yhwh commanded them:
بلکه خویشتن را با امتها آمیختند و کارهای ایشان را آموختند. ۳۵ 35
But were mingled among the heathen, and learned their works.
و بتهای ایشان را پرستش نمودند تا آنکه برای ایشان دام گردید. ۳۶ 36
And they served their idols: which were a snare unto them.
و پسران و دختران خویش رابرای دیوها قربانی گذرانیدند. ۳۷ 37
Yea, they sacrificed their sons and their daughters unto devils,
و خون بی‌گناه راریختند یعنی خون پسران و دختران خود را که آن را برای بتهای کنعان ذبح کردند و زمین از خون ملوث گردید. ۳۸ 38
And shed innocent blood, even the blood of their sons and of their daughters, whom they sacrificed unto the idols of Canaan: and the land was polluted with blood.
و از کارهای خود نجس شدند ودر افعال خویش زناکار گردیدند. ۳۹ 39
Thus were they defiled with their own works, and went a whoring with their own inventions.
لهذا خشم خداوند بر قوم خود افروخته شد و میراث خویش را مکروه داشت. ۴۰ 40
Therefore was the wrath of Yhwh kindled against his people, insomuch that he abhorred his own inheritance.
و ایشان را به‌دست امتها تسلیم نمود تا آنانی که از ایشان نفرت داشتند، بر ایشان حکمرانی کردند. ۴۱ 41
And he gave them into the hand of the heathen; and they that hated them ruled over them.
و دشمنان ایشان بر ایشان ظلم نمودند و زیر دست ایشان ذلیل گردیدند. ۴۲ 42
Their enemies also oppressed them, and they were brought into subjection under their hand.
بارهای بسیار ایشان راخلاصی داد. لیکن به مشورتهای خویش براو فتنه کردند و به‌سبب گناه خویش خوار گردیدند. ۴۳ 43
Many times did he deliver them; but they provoked him with their counsel, and were brought low for their iniquity.
با وجود این، بر تنگی ایشان نظر کرد، وقتی که فریاد ایشان را شنید. ۴۴ 44
Nevertheless he regarded their affliction, when he heard their cry:
و به‌خاطر ایشان، عهدخود را به یاد آورد و در کثرت رحمت خویش بازگشت نمود. ۴۵ 45
And he remembered for them his covenant, and repented according to the multitude of his mercies.
و ایشان را حرمت داد، در نظرجمیع اسیرکنندگان ایشان. ۴۶ 46
He made them also to be pitied of all those that carried them captives.
‌ای یهوه خدای ما، ما را نجات ده! و ما را از میان امتها جمع کن! تا نام قدوس تو را حمد گوییم و در تسبیح تو فخرنماییم. ۴۷ 47
Save us, O Yhwh our God, and gather us from among the heathen, to give thanks unto thy holy name, and to triumph in thy praise.
یهوه خدای اسرائیل متبارک باد از ازل تا ابدالاباد. و تمامی قوم بگویند آمین. هللویاه! ۴۸ 48
Blessed be Yhwh God of Israel from everlasting to everlasting: and let all the people say, Amen. Hallelu jah.

< مزامیر 106 >