مزامیر 105
| یهوه را حمد گویید و نام او رابخوانید. اعمال او را در میان قوم هااعلام نمایید. | ۱ 1 |
Danket dem HERRN, ruft seinen Namen an, macht unter den Völkern seine Taten bekannt!
| او را بسرایید برای او تسبیح بخوانید. در تمام کارهای عجیب او تفکر نمایید. | ۲ 2 |
Singet vor ihm, spielet vor ihm, redet von allen seinen Wundern!
| در نام قدوس او فخر کنید. دل طالبان خداوندشادمان باشد. | ۳ 3 |
Rühmet euch seines heiligen Namens! Es freue sich das Herz derer, die den HERRN suchen!
| خداوند و قوت او را بطلبید. روی او را پیوسته طالب باشید. | ۴ 4 |
Fragt nach dem HERRN und nach seiner Macht, suchet sein Angesicht allezeit!
| کارهای عجیب را که او کرده است به یاد آورید. آیات او و داوریهای دهان او را. | ۵ 5 |
Gedenket seiner Wunder, die er getan, seiner Zeichen und der Urteile seines Mundes!
| ای ذریت بنده او ابراهیم! ای فرزندان یعقوب، برگزیده او! | ۶ 6 |
O Same Abrahams, seines Knechtes, o ihr Söhne Jakobs, seine Auserkorenen!
| یهوه خدای ماست. داوریهای او در تمامی جهان است. | ۷ 7 |
Er, der HERR, ist unser Gott; auf der ganzen Erde gilt sein Recht.
| عهد خود رایاد می‌دارد تا ابدالاباد و کلامی را که بر هزاران پشت فرموده است. | ۸ 8 |
Er gedenkt auf ewig an seinen Bund, an das Wort, das er tausend Geschlechtern befohlen hat;
| آن عهدی را که با ابراهیم بسته و قسمی را که برای اسحاق خورده است. | ۹ 9 |
[des Bundes, ] den er mit Abraham geschlossen, seines Eides, den er Isaak geschworen hat.
| و آن را برای یعقوب فریضه‌ای استوار ساخت و برای اسرائیل عهد جاودانی. | ۱۰ 10 |
Er stellte ihn auf für Jakob als Satzung, für Israel als ewigen Bund,
| و گفت که زمین کنعان را به تو خواهم داد تا حصه میراث شماشود. | ۱۱ 11 |
da er sprach: «Dir gebe ich das Land Kanaan als euer Erbteil»,
| هنگامی که عددی معدود بودند، قلیل العدد و غربا در آنجا. | ۱۲ 12 |
da sie noch leicht zu zählen waren, gar wenige und Fremdlinge darin,
| و از امتی تا امتی سرگردان می‌بودند و از یک مملکت تا قوم دیگر. | ۱۳ 13 |
und wandern mußten von einem Volk zum andern und von einem Königreich zum andern.
| او نگذاشت که کسی بر ایشان ظلم کند بلکه پادشاهان را به‌خاطر ایشان توبیخ نمود | ۱۴ 14 |
Er ließ sie von keinem Menschen bedrücken und züchtigte Könige um ihretwillen:
| که بر مسیحان من دست مگذارید. و انبیای مرا ضررمرسانید. | ۱۵ 15 |
«Tastet meine Gesalbten nicht an und tut meinen Propheten kein Leid!»
| پس قحطی را بر آن زمین خواند وتمامی قوام نان را شکست، | ۱۶ 16 |
Und er rief eine Hungersnot herbei über das Land und zerschlug jegliche Stütze an Brot.
| و مردی پیش روی ایشان فرستاد، یعنی یوسف را که او را به غلامی فروختند. | ۱۷ 17 |
Er sandte einen Mann vor ihnen her, Joseph ward zum Sklaven verkauft!
| پایهای وی را به زنجیرها خستند وجان او در آهن بسته شد | ۱۸ 18 |
Sie zwangen seinen Fuß in einen Stock; seine Seele geriet in Fesseln;
| تا وقتی که سخن اوواقع شد. و کلام خداوند او را امتحان نمود. | ۱۹ 19 |
bis zur Zeit, da sein Wort eintraf und der Ausspruch des HERRN ihn geläutert hatte.
| آنگاه پادشاه فرستاده، بندهای او را گشاد وسلطان قوم‌ها او را آزاد ساخت. | ۲۰ 20 |
Der König sandte hin und befreite ihn; der die Völker beherrschte, ließ ihn los.
| او را بر خانه خود حاکم قرار داد و مختار بر تمام مایملک خویش. | ۲۱ 21 |
Er setzte ihn zum Herrn über sein Haus und zum Herrscher über alle seine Güter,
| تا به اراده خود سروران او را بند نمایدو مشایخ او را حکمت آموزد. | ۲۲ 22 |
daß er seine Fürsten nach Belieben binde und seine Ältesten unterweise.
| پس اسرائیل به مصر درآمدند و یعقوب درزمین حام غربت پذیرفت. | ۲۳ 23 |
Da zog Israel nach Ägypten, und Jakob wurde ein Fremdling im Lande Hams.
| و او قوم خود را به غایت بارور گردانید و ایشان را از دشمنان ایشان قوی تر ساخت. | ۲۴ 24 |
Und er machte sein Volk sehr fruchtbar und ließ es zahlreicher werden als seine Dränger.
| لیکن دل ایشان را برگردانید تابر قوم او کینه ورزند و بر بندگان وی حیله نمایند. | ۲۵ 25 |
Er wandte ihr Herz, sein Volk zu hassen, arglistig zu handeln an seinen Knechten.
| بنده خود موسی را فرستاد و هارون را که برگزیده بود. | ۲۶ 26 |
Er sandte Mose, seinen Knecht, Aaron, den er erwählt hatte.
| کلمات و آیات او را در میان ایشان اقامه کردند و عجایب او را در زمین حام. | ۲۷ 27 |
Die verrichteten seine Zeichen unter ihnen und taten Wunder im Lande Hams.
| ظلمت را فرستاد که تاریک گردید. پس به کلام او مخالفت نورزیدند. | ۲۸ 28 |
Er sandte Finsternis, und es ward Nacht, damit sie seinen Worten nicht widerstreben möchten.
| آبهای ایشان را به خون مبدل ساخت و ماهیان ایشان را میرانید. | ۲۹ 29 |
Er verwandelte ihre Gewässer in Blut und tötete ihre Fische;
| زمین ایشان غوکها را به ازدحام پیدا نمود، حتی درحرمهای پادشاهان ایشان. | ۳۰ 30 |
ihr Land wimmelte von Fröschen bis in die Gemächer ihrer Könige.
| او گفت و انواع مگسها پدید آمد و پشه هادر همه حدود ایشان. | ۳۱ 31 |
Er sprach; und es kamen Fliegenschwärme, Mücken in alle ihre Grenzen.
| تگرگ را به عوض باران بارانید و آتش مشتعل را در زمین ایشان. | ۳۲ 32 |
Er gab ihnen Hagel statt Regen, Feuerflammen auf ihr Land;
| موهاو انجیرهای ایشان را زد و درختان محال ایشان رابشکست. | ۳۳ 33 |
und er schlug ihre Weinstöcke und Feigenbäume und zerbrach die Bäume in ihrem Land.
| او گفت و ملخ پدید آمد و کرمها ازحد شماره افزون. | ۳۴ 34 |
Er sprach; da kamen Heuschrecken und Käfer ohne Zahl,
| و هر سهم را در زمین ایشان بخوردند و میوه های زمین ایشان را خوردند. | ۳۵ 35 |
die fraßen alles Kraut im Lande und verzehrten ihre Feldfrüchte.
| وجمیع نخست زادگان را در زمین ایشان زد، اوائل تمامی قوت ایشان را. | ۳۶ 36 |
Und er schlug alle Erstgeburt in ihrem Lande, alle Erstlinge ihrer Kraft.
| و ایشان را با طلا و نقره بیرون آورد که در اسباط ایشان یکی ضعیف نبود. | ۳۷ 37 |
Aber sie ließ er ausziehen mit Silber und Gold, und es war kein Strauchelnder unter ihren Stämmen.
| مصریان از بیرون رفتن ایشان شاد بودند زیرا که خوف ایشان بر آنها مستولی گردیده بود. | ۳۸ 38 |
Ägypten war froh, daß sie gingen; denn der Schrecken vor ihnen war auf sie gefallen.
| ابری برای پوشش گسترانید و آتشی که شامگاه روشنایی دهد. | ۳۹ 39 |
Er breitete vor ihnen eine Wolke aus zur Decke und Feuer, um die Nacht zu erleuchten.
| سوال کردند پس سلوی برای ایشان فرستاد و ایشان را از نان آسمان سیرگردانید. | ۴۰ 40 |
Sie forderten; da ließ er Wachteln kommen und sättigte sie mit Himmelsbrot.
| صخره را بشکافت و آب جاری شد؛ در جایهای خشک مثل نهر روان گردید. | ۴۱ 41 |
Er öffnete den Felsen; da floß Wasser heraus; es floß ein Bach in der Wüste.
| زیراکلام مقدس خود را به یاد آورد و بنده خویش ابراهیم را. | ۴۲ 42 |
Denn er gedachte an sein heiliges Wort, an Abraham, seinen Knecht.
| و قوم خود را با شادمانی بیرون آورد و برگزیدگان خویش را با ترنم. | ۴۳ 43 |
Er ließ sein Volk ausziehen mit Freuden, mit Jubel seine Auserwählten.
| وزمینهای امتها را بدیشان داد و زحمت قوم‌ها راوارث شدند. | ۴۴ 44 |
Und er gab ihnen die Länder der Heiden; und woran die Völker sich abgemüht hatten, das nahmen sie in Besitz;
| تا آنکه فرایض او را نگاه دارند وشریعت او را حفظ نمایند. هللویاه! | ۴۵ 45 |
auf daß sie seine Satzungen halten und seine Lehren bewahren möchten. Hallelujah!
