مزامیر 104

۱ 1 ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! ای یهوه خدای من توبی نهایت عظیم هستی! به عزت و جلال ملبس هستی.

わがたましいよ、主をほめよ。わが神、主よ、あなたはいとも大いにして誉と威厳とを着、

۲ 2 خویشتن را به نور مثل ردا پوشانیده‌ای.

光を衣のようにまとい、天を幕のように張り、

۳ 3 آن که غرفات خود را بر آبها بنا کرده است و ابرها رامرکب خود نموده و بر بالهای باد می‌خرامد.

水の上におのが高殿のうつばりをおき、雲をおのれのいくさ車とし、風の翼に乗りあるき、

۴ 4 فرشتگان خود را بادها می‌گرداند و خادمان خود را آتش مشتعل.

風をおのれの使者とし、火と炎をおのれのしもべとされる。

۵ 5 که زمین را بر اساسش استوار کرده، تا جنبش نخورد تا ابدالاباد.

あなたは地をその基の上にすえて、とこしえに動くことのないようにされた。

۶ 6 آن رابه لجه‌ها مثل ردا پوشانیده‌ای، که آبها بر کوههاایستاده‌اند.

あなたはこれを衣でおおうように大水でおおわれた。水はたたえて山々の上を越えた。

۷ 7 از عتاب تو می‌گریزند. از آواز رعدتو پراکنده می‌شوند.

あなたのとがめによって水は退き、あなたの雷の声によって水は逃げ去った。

۸ 8 به فراز کوهها برمی آیند، وبه همواریها فرود می‌آیند، به مکانی که برای آنهامهیا ساخته‌ای.

山は立ちあがり、谷はあなたが定められた所に沈んだ。

۹ 9 حدی برای آنها قرار داده‌ای که از آن نگذرند و برنگردند تا زمین را بپوشانند.

あなたは水に境を定めて、これを越えさせず、再び地をおおうことのないようにされた。

۱۰ 10 که چشمه‌ها را در وادیها جاری می‌سازد تا درمیان کوهها روان بشوند.

あなたは泉を谷にわき出させ、それを山々の間に流れさせ、

۱۱ 11 تمام حیوانات صحرارا سیراب می‌سازند تا گورخران تشنگی خود رافرو نشانند.

野のもろもろの獣に飲ませられる。野のろばもそのかわきをいやす。

۱۲ 12 بر آنها مرغان هوا ساکن می‌شوند واز میان شاخه‌ها آواز خود را می‌دهند.

空の鳥もそのほとりに住み、こずえの間にさえずり歌う。

۱۳ 13 او ازغرفات خود کوهها را سیراب می‌کند و از ثمرات اعمال تو زمین سیر می‌شود.

あなたはその高殿からもろもろの山に水を注がれる。地はあなたのみわざの実をもって満たされる。

۱۴ 14 نباتات را برای بهایم می‌رویاند و سبزه‌ها رابرای خدمت انسان، و نان را از زمین بیرون می‌آورد.

あなたは家畜のために草をはえさせ、また人のためにその栽培する植物を与えて、地から食物を出させられる。

۱۵ 15 و شراب را که دل انسان را شادمان می‌کند، و چهره او را به روغن شاداب می‌سازد ودل انسان را به نان قوی می‌گرداند.

すなわち人の心を喜ばすぶどう酒、その顔をつややかにする油、人の心を強くするパンなどである。

۱۶ 16 درختان خداوند شادابند، یعنی سروهای آزاد لبنان که غرس کرده است،

主の木と、主がお植えになったレバノンの香柏とは豊かに潤され、

۱۷ 17 که در آنها مرغان آشیانهای خود را می‌گیرند و اما صنوبر خانه لق لق می‌باشد.

鳥はその中に巣をつくり、こうのとりはもみの木をそのすまいとする。

۱۸ 18 کوههای بلند برای بزهای کوهی و صخره هابرای یربوع ملجاء است.

高き山はやぎのすまい、岩は岩だぬきの隠れる所である。

۱۹ 19 ماه را برای موسمهاساخت و آفتاب مغرب خود را می‌داند.

あなたは月を造って季節を定められた。日はその入る時を知っている。

۲۰ 20 تاریکی می‌سازی و شب می‌شود که در آن همه حیوانات جنگلی راه می‌روند.

あなたは暗やみを造って夜とされた。その時、林の獣は皆忍び出る。

۲۱ 21 شیربچگان برای شکار خود غرش می‌کنند و خوراک خویش را از خدا می‌جویند.

若きししはほえてえさを求め、神に食物を求める。

۲۲ 22 چون آفتاب طلوع می‌کند جمع می‌شوند و در بیشه های خودمی خوابند.

日が出ると退いて、その穴に寝る。

۲۳ 23 انسان برای عمل خود بیرون می‌آید و به جهت شغل خویش تا شامگاه.

人は出てわざにつき、その勤労は夕べに及ぶ。

۲۴ 24 ‌ای خداوند اعمال تو چه بسیار است. جمیع آنها را به حکمت کرده‌ای. زمین از دولت تو پر است.

主よ、あなたのみわざはいかに多いことであろう。あなたはこれらをみな知恵をもって造られた。地はあなたの造られたもので満ちている。

۲۵ 25 و آن دریای بزرگ و وسیع الاطراف نیز که در آن حشرات از حد شماره زیاده‌اند و حیوانات خرد و بزرگ.

かしこに大いなる広い海がある。その中に無数のもの、大小の生き物が満ちている。

۲۶ 26 و در آن کشتیها راه می‌روند و آن لویاتان که به جهت بازی کردن در آن آفریده‌ای.

そこに舟が走り、あなたが造られたレビヤタンはその中に戯れる。

۲۷ 27 جمیع اینها از تو انتظارمی کشند تا خوراک آنها را در وقتش برسانی.

彼らは皆あなたが時にしたがって食物をお与えになるのを期待している。

۲۸ 28 آنچه را که به آنها می‌دهی، فرا می‌گیرند. دست خود را باز می‌کنی، پس از چیزهای نیکو سیرمی شوند.

あなたがお与えになると、彼らはそれを集める。あなたが手を開かれると、彼らは良い物で満たされる。

۲۹ 29 روی خود را می‌پوشانی پس مضطرب می‌گردند. روح آنها را قبض می‌کنی، پس می‌میرند و به خاک خود برمی گردند.

あなたがみ顔を隠されると、彼らはあわてふためく。あなたが彼らの息を取り去られると、彼らは死んでちりに帰る。

۳۰ 30 چون روح خود را می‌فرستی، آفریده می‌شوند و روی زمین را تازه می‌گردانی.

あなたが霊を送られると、彼らは造られる。あなたは地のおもてを新たにされる。

۳۱ 31 جلال خداوند تا ابدالاباد است. خداوند ازاعمال خود راضی خواهد بود.

どうか、主の栄光がとこしえにあるように。主がそのみわざを喜ばれるように。

۳۲ 32 که به زمین نگاه می‌کند و آن می‌لرزد. کوهها را لمس می‌کند، پس آتش فشان می‌شوند.

主が地を見られると、地は震い、山に触れられると、煙をいだす。

۳۳ 33 خداوند را خواهم سرایید تا زنده می‌باشم. برای خدای خود تسبیح خواهم خواند تا وجود دارم.

わたしは生きるかぎり、主にむかって歌い、ながらえる間はわが神をほめ歌おう。

۳۴ 34 تفکر من او رالذیذ بشود و من در خداوند شادمان خواهم بود.

どうか、わたしの思いが主に喜ばれるように。わたしは主によって喜ぶ。

۳۵ 35 گناهکاران از زمین نابود گردند و شریران دیگر یافت نشوند. ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! هللویاه!

どうか、罪びとが地から断ち滅ぼされ、悪しき者が、もはや、いなくなるように。わがたましいよ、主をほめよ。主をほめたたえよ。