مزامیر 104
| ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! ای یهوه خدای من توبی نهایت عظیم هستی! به عزت و جلال ملبس هستی. | ۱ 1 |
Bless the LORD, O my soul. O LORD my God, thou art very great; thou art clothed with honor and majesty.
| خویشتن را به نور مثل ردا پوشانیده‌ای. | ۲ 2 |
Who coverest [thyself] with light as [with] a garment: who stretchest out the heavens like a curtain:
| آن که غرفات خود را بر آبها بنا کرده است و ابرها رامرکب خود نموده و بر بالهای باد می‌خرامد. | ۳ 3 |
Who layeth the beams of his chambers in the waters: who maketh the clouds his chariot: who walketh upon the wings of the wind:
| فرشتگان خود را بادها می‌گرداند و خادمان خود را آتش مشتعل. | ۴ 4 |
Who maketh his angels spirits; his ministers a flaming fire:
| که زمین را بر اساسش استوار کرده، تا جنبش نخورد تا ابدالاباد. | ۵ 5 |
[Who] laid the foundations of the earth, [that] it should not be removed for ever.
| آن رابه لجه‌ها مثل ردا پوشانیده‌ای، که آبها بر کوههاایستاده‌اند. | ۶ 6 |
Thou coveredst it with the deep as [with] a garment: the waters stood above the mountains.
| از عتاب تو می‌گریزند. از آواز رعدتو پراکنده می‌شوند. | ۷ 7 |
At thy rebuke they fled; at the voice of thy thunder they hasted away.
| به فراز کوهها برمی آیند، وبه همواریها فرود می‌آیند، به مکانی که برای آنهامهیا ساخته‌ای. | ۸ 8 |
They go up by the mountains; they go down by the valleys to the place which thou hast founded for them.
| حدی برای آنها قرار داده‌ای که از آن نگذرند و برنگردند تا زمین را بپوشانند. | ۹ 9 |
Thou hast set a bound that they may not pass over; that they turn not again to cover the earth.
| که چشمه‌ها را در وادیها جاری می‌سازد تا درمیان کوهها روان بشوند. | ۱۰ 10 |
He sendeth the springs into the valleys, [which] run among the hills.
| تمام حیوانات صحرارا سیراب می‌سازند تا گورخران تشنگی خود رافرو نشانند. | ۱۱ 11 |
They give drink to every beast of the field: the wild asses quench their thirst.
| بر آنها مرغان هوا ساکن می‌شوند واز میان شاخه‌ها آواز خود را می‌دهند. | ۱۲ 12 |
By them shall the fowls of the heaven have their habitation, [which] sing among the branches.
| او ازغرفات خود کوهها را سیراب می‌کند و از ثمرات اعمال تو زمین سیر می‌شود. | ۱۳ 13 |
He watereth the hills from his chambers: the earth is satisfied with the fruit of thy works.
| نباتات را برای بهایم می‌رویاند و سبزه‌ها رابرای خدمت انسان، و نان را از زمین بیرون می‌آورد. | ۱۴ 14 |
He causeth the grass to grow for the cattle, and herb for the service of man: that he may bring forth food out of the earth;
| و شراب را که دل انسان را شادمان می‌کند، و چهره او را به روغن شاداب می‌سازد ودل انسان را به نان قوی می‌گرداند. | ۱۵ 15 |
And wine [that] maketh glad the heart of man, [and] oil to make [his] face to shine, and bread [which] strengtheneth man's heart.
| درختان خداوند شادابند، یعنی سروهای آزاد لبنان که غرس کرده است، | ۱۶ 16 |
The trees of the LORD are full [of sap]; the cedars of Lebanon, which he hath planted;
| که در آنها مرغان آشیانهای خود را می‌گیرند و اما صنوبر خانه لق لق می‌باشد. | ۱۷ 17 |
Where the birds make their nests: [as for] the stork, the fir-trees [are] her house.
| کوههای بلند برای بزهای کوهی و صخره هابرای یربوع ملجاء است. | ۱۸ 18 |
The high hills [are] a refuge for the wild goats; [and] the rocks for the conies.
| ماه را برای موسمهاساخت و آفتاب مغرب خود را می‌داند. | ۱۹ 19 |
He appointeth the moon for seasons: the sun knoweth his going down.
| تاریکی می‌سازی و شب می‌شود که در آن همه حیوانات جنگلی راه می‌روند. | ۲۰ 20 |
Thou makest darkness, and it is night: in which all the beasts of the forest do creep [forth].
| شیربچگان برای شکار خود غرش می‌کنند و خوراک خویش را از خدا می‌جویند. | ۲۱ 21 |
The young lions roar after their prey, and seek their food from God.
| چون آفتاب طلوع می‌کند جمع می‌شوند و در بیشه های خودمی خوابند. | ۲۲ 22 |
The sun ariseth, they collect, and lay themselves down in their dens.
| انسان برای عمل خود بیرون می‌آید و به جهت شغل خویش تا شامگاه. | ۲۳ 23 |
Man goeth forth to his work and to his labor until the evening.
| ای خداوند اعمال تو چه بسیار است. جمیع آنها را به حکمت کرده‌ای. زمین از دولت تو پر است. | ۲۴ 24 |
O LORD, how manifold are thy works! in wisdom hast thou made them all: the earth is full of thy riches.
| و آن دریای بزرگ و وسیع الاطراف نیز که در آن حشرات از حد شماره زیاده‌اند و حیوانات خرد و بزرگ. | ۲۵ 25 |
[So is] this great and wide sea, in which [are] creeping animals innumerable, both small and great beasts.
| و در آن کشتیها راه می‌روند و آن لویاتان که به جهت بازی کردن در آن آفریده‌ای. | ۲۶ 26 |
There go the ships: [there is] that leviathan, [which] thou hast made to play therein.
| جمیع اینها از تو انتظارمی کشند تا خوراک آنها را در وقتش برسانی. | ۲۷ 27 |
These wait all upon thee; that thou mayest give [them] their food in due season.
| آنچه را که به آنها می‌دهی، فرا می‌گیرند. دست خود را باز می‌کنی، پس از چیزهای نیکو سیرمی شوند. | ۲۸ 28 |
[That which] thou givest them, they gather: thou openest thy hand, they are filled with good.
| روی خود را می‌پوشانی پس مضطرب می‌گردند. روح آنها را قبض می‌کنی، پس می‌میرند و به خاک خود برمی گردند. | ۲۹ 29 |
Thou hidest thy face, they are troubled: thou takest away their breath, they die, and return to their dust.
| چون روح خود را می‌فرستی، آفریده می‌شوند و روی زمین را تازه می‌گردانی. | ۳۰ 30 |
Thou sendest forth thy spirit, they are created: and thou renewest the face of the earth.
| جلال خداوند تا ابدالاباد است. خداوند ازاعمال خود راضی خواهد بود. | ۳۱ 31 |
The glory of the LORD shall endure for ever: the LORD shall rejoice in his works.
| که به زمین نگاه می‌کند و آن می‌لرزد. کوهها را لمس می‌کند، پس آتش فشان می‌شوند. | ۳۲ 32 |
He looketh on the earth, and it trembleth: he toucheth the hills, and they smoke.
| خداوند را خواهم سرایید تا زنده می‌باشم. برای خدای خود تسبیح خواهم خواند تا وجود دارم. | ۳۳ 33 |
I will sing to the LORD as long as I live: I will sing praise to my God while I have my being.
| تفکر من او رالذیذ بشود و من در خداوند شادمان خواهم بود. | ۳۴ 34 |
My meditation of him shall be sweet: I will be glad in the LORD.
| گناهکاران از زمین نابود گردند و شریران دیگر یافت نشوند. ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! هللویاه! | ۳۵ 35 |
Let sinners be consumed out of the earth, and let the wicked be no more. Bless thou the LORD, O my soul. Praise ye the LORD.
