مزامیر 104
| ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! ای یهوه خدای من توبی نهایت عظیم هستی! به عزت و جلال ملبس هستی. | ۱ 1 |
Bless the LORD, O my soul. O LORD my God, you are very great; you are clothed with honor and majesty.
| خویشتن را به نور مثل ردا پوشانیده‌ای. | ۲ 2 |
Who cover yourself with light as with a garment: who stretch out the heavens like a curtain:
| آن که غرفات خود را بر آبها بنا کرده است و ابرها رامرکب خود نموده و بر بالهای باد می‌خرامد. | ۳ 3 |
Who lays the beams of his chambers in the waters: who makes the clouds his chariot: who walks on the wings of the wind:
| فرشتگان خود را بادها می‌گرداند و خادمان خود را آتش مشتعل. | ۴ 4 |
Who makes his angels spirits; his ministers a flaming fire:
| که زمین را بر اساسش استوار کرده، تا جنبش نخورد تا ابدالاباد. | ۵ 5 |
Who laid the foundations of the earth, that it should not be removed for ever.
| آن رابه لجه‌ها مثل ردا پوشانیده‌ای، که آبها بر کوههاایستاده‌اند. | ۶ 6 |
You covered it with the deep as with a garment: the waters stood above the mountains.
| از عتاب تو می‌گریزند. از آواز رعدتو پراکنده می‌شوند. | ۷ 7 |
At your rebuke they fled; at the voice of your thunder they hurried away.
| به فراز کوهها برمی آیند، وبه همواریها فرود می‌آیند، به مکانی که برای آنهامهیا ساخته‌ای. | ۸ 8 |
They go up by the mountains; they go down by the valleys to the place which you have founded for them.
| حدی برای آنها قرار داده‌ای که از آن نگذرند و برنگردند تا زمین را بپوشانند. | ۹ 9 |
You have set a bound that they may not pass over; that they turn not again to cover the earth.
| که چشمه‌ها را در وادیها جاری می‌سازد تا درمیان کوهها روان بشوند. | ۱۰ 10 |
He sends the springs into the valleys, which run among the hills.
| تمام حیوانات صحرارا سیراب می‌سازند تا گورخران تشنگی خود رافرو نشانند. | ۱۱ 11 |
They give drink to every beast of the field: the wild asses quench their thirst.
| بر آنها مرغان هوا ساکن می‌شوند واز میان شاخه‌ها آواز خود را می‌دهند. | ۱۲ 12 |
By them shall the fowls of the heaven have their habitation, which sing among the branches.
| او ازغرفات خود کوهها را سیراب می‌کند و از ثمرات اعمال تو زمین سیر می‌شود. | ۱۳ 13 |
He waters the hills from his chambers: the earth is satisfied with the fruit of your works.
| نباتات را برای بهایم می‌رویاند و سبزه‌ها رابرای خدمت انسان، و نان را از زمین بیرون می‌آورد. | ۱۴ 14 |
He causes the grass to grow for the cattle, and herb for the service of man: that he may bring forth food out of the earth;
| و شراب را که دل انسان را شادمان می‌کند، و چهره او را به روغن شاداب می‌سازد ودل انسان را به نان قوی می‌گرداند. | ۱۵ 15 |
And wine that makes glad the heart of man, and oil to make his face to shine, and bread which strengthens man’s heart.
| درختان خداوند شادابند، یعنی سروهای آزاد لبنان که غرس کرده است، | ۱۶ 16 |
The trees of the LORD are full of sap; the cedars of Lebanon, which he has planted;
| که در آنها مرغان آشیانهای خود را می‌گیرند و اما صنوبر خانه لق لق می‌باشد. | ۱۷ 17 |
Where the birds make their nests: as for the stork, the fir trees are her house.
| کوههای بلند برای بزهای کوهی و صخره هابرای یربوع ملجاء است. | ۱۸ 18 |
The high hills are a refuge for the wild goats; and the rocks for the conies.
| ماه را برای موسمهاساخت و آفتاب مغرب خود را می‌داند. | ۱۹ 19 |
He appointed the moon for seasons: the sun knows his going down.
| تاریکی می‌سازی و شب می‌شود که در آن همه حیوانات جنگلی راه می‌روند. | ۲۰ 20 |
You make darkness, and it is night: wherein all the beasts of the forest do creep forth.
| شیربچگان برای شکار خود غرش می‌کنند و خوراک خویش را از خدا می‌جویند. | ۲۱ 21 |
The young lions roar after their prey, and seek their meat from God.
| چون آفتاب طلوع می‌کند جمع می‌شوند و در بیشه های خودمی خوابند. | ۲۲ 22 |
The sun rises, they gather themselves together, and lay them down in their dens.
| انسان برای عمل خود بیرون می‌آید و به جهت شغل خویش تا شامگاه. | ۲۳ 23 |
Man goes forth to his work and to his labor until the evening.
| ای خداوند اعمال تو چه بسیار است. جمیع آنها را به حکمت کرده‌ای. زمین از دولت تو پر است. | ۲۴ 24 |
O LORD, how manifold are your works! in wisdom have you made them all: the earth is full of your riches.
| و آن دریای بزرگ و وسیع الاطراف نیز که در آن حشرات از حد شماره زیاده‌اند و حیوانات خرد و بزرگ. | ۲۵ 25 |
So is this great and wide sea, wherein are things creeping innumerable, both small and great beasts.
| و در آن کشتیها راه می‌روند و آن لویاتان که به جهت بازی کردن در آن آفریده‌ای. | ۲۶ 26 |
There go the ships: there is that leviathan, whom you have made to play therein.
| جمیع اینها از تو انتظارمی کشند تا خوراک آنها را در وقتش برسانی. | ۲۷ 27 |
These wait all on you; that you may give them their meat in due season.
| آنچه را که به آنها می‌دهی، فرا می‌گیرند. دست خود را باز می‌کنی، پس از چیزهای نیکو سیرمی شوند. | ۲۸ 28 |
That you give them they gather: you open your hand, they are filled with good.
| روی خود را می‌پوشانی پس مضطرب می‌گردند. روح آنها را قبض می‌کنی، پس می‌میرند و به خاک خود برمی گردند. | ۲۹ 29 |
You hide your face, they are troubled: you take away their breath, they die, and return to their dust.
| چون روح خود را می‌فرستی، آفریده می‌شوند و روی زمین را تازه می‌گردانی. | ۳۰ 30 |
You send forth your spirit, they are created: and you renew the face of the earth.
| جلال خداوند تا ابدالاباد است. خداوند ازاعمال خود راضی خواهد بود. | ۳۱ 31 |
The glory of the LORD shall endure for ever: the LORD shall rejoice in his works.
| که به زمین نگاه می‌کند و آن می‌لرزد. کوهها را لمس می‌کند، پس آتش فشان می‌شوند. | ۳۲ 32 |
He looks on the earth, and it trembles: he touches the hills, and they smoke.
| خداوند را خواهم سرایید تا زنده می‌باشم. برای خدای خود تسبیح خواهم خواند تا وجود دارم. | ۳۳ 33 |
I will sing to the LORD as long as I live: I will sing praise to my God while I have my being.
| تفکر من او رالذیذ بشود و من در خداوند شادمان خواهم بود. | ۳۴ 34 |
My meditation of him shall be sweet: I will be glad in the LORD.
| گناهکاران از زمین نابود گردند و شریران دیگر یافت نشوند. ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! هللویاه! | ۳۵ 35 |
Let the sinners be consumed out of the earth, and let the wicked be no more. Bless you the LORD, O my soul. Praise you the LORD.
