< مزامیر 102 >

دعای مسکین وقتی که پریشان حال شده، ناله خود را به حضور یهوه می‌ریزد ای خداوند دعای مرا بشنو، و فریادمن نزد تو برسد. ۱ 1
ヱホバよわが祈をききたまへ 願くはわが號呼のこゑの御前にいたらんことを
در روز تنگی‌ام روی خود را از من مپوشان. گوش خود را به من فراگیر، و روزی که بخوانم مرا به زودی اجابت فرما. ۲ 2
わが窮苦の日みかほを蔽ひたまふなかれ なんぢの耳をわれにかたぶけ 我がよぶ日にすみやかに我にこたへたまへ
زیرا روزهایم مثل دود تلف شد واستخوانهایم مثل هیزم سوخته گردید. ۳ 3
わがもろもろの日は煙のごとくきえ わが骨はたきぎのごとく焚るるなり
دل من مثل گیاه زده شده و خشک گردیده است زیراخوردن غذای خود را فراموش می‌کنم. ۴ 4
わがこころは草のごとく撃れてしほれたり われ糧をくらふを忘れしによる
به‌سبب آواز ناله خود، استخوانهایم به گوشت من چسبیده است. ۵ 5
わが歎息のこゑによりてわが骨はわが肉につく
مانند مرغ سقای صحرا شده، ومثل بوم خرابه‌ها گردیده‌ام. ۶ 6
われは野の鸅鸕のごとく荒たる跡のふくろふのごとくになりぬ
پاسبانی می‌کنم ومثل گنجشک بر پشت بام، منفرد گشته‌ام. ۷ 7
われ醒てねぶらず ただ友なくして屋蓋にをる雀のごとくなれり
تمامی روز دشمنانم مرا سرزنش می‌کنند و آنانی که برمن دیوانه شده‌اند مرا لعنت می‌نمایند. ۸ 8
わが仇はひねもす我をそしる 猖狂ひて我をせむるもの我をさして誓ふ
زیراخاکستر را مثل نان خورده‌ام و مشروب خود را بااشک آمیخته‌ام، ۹ 9
われは糧をくらふごとくに灰をくらひ わが飮ものには涙をまじへたり
به‌سبب غضب و خشم توزیرا که مرا برافراشته و به زیر افکنده‌ای. ۱۰ 10
こは皆なんぢの怒と忿恚とによりてなり なんぢ我をもたげてなげすて給へり
روزهایم مثل سایه زوال پذیر گردیده و من مثل گیاه پژمرده شده‌ام. ۱۱ 11
わが齡はかたぶける日影のごとし またわれは草のごとく萎れたり
لیکن تو‌ای خداوند جلوس فرموده‌ای تاابدالاباد! و ذکر تو تا جمیع نسل هاست! ۱۲ 12
されどヱホバよなんぢは永遠にながらへ その名はよろづ世にながらへん
توبرخاسته، بر صهیون ترحم خواهی نمود زیراوقتی است که بر او رافت کنی و زمان معین رسیده است. ۱۳ 13
なんぢ起てシオンをあはれみたまはん そはシオンに恩惠をほどこしたまふときなり そのさだまれる期すでに來れり
چونکه بندگان تو در سنگهای وی رغبت دارند و بر خاک او شفقت می‌نمایند. ۱۴ 14
なんぢの僕はシオンの石をもよろこび その塵をさへ愛しむ
پس امتها از نام خداوند خواهند ترسید وجمیع پادشاهان جهان از کبریایی تو. ۱۵ 15
もろもろの國はヱホバの名をおそれ 地のもろもろの王はその榮光をおそれん
زیراخداوند صهیون را بنا نموده، و در جلال خودظهور فرموده است. ۱۶ 16
ヱホバはシオンをきづき榮光をもてあらはれたまへり
به دعای مسکینان توجه نموده، و دعای ایشان را خوار نشمرده است. ۱۷ 17
ヱホバは乏しきものの祈をかへりみ彼等のいのりを藐しめたまはざりき
این برای نسل آینده نوشته می‌شود تا قومی که آفریده خواهند شد خداوند را تسبیح بخوانند. ۱۸ 18
來らんとするのちの世のためにこの事をしるさん 新しくつくられたる民はヤハをほめたたふべし
زیرا که از بلندی قدس خودنگریسته، خداوند از آسمان بر زمین نظر افکنده است. ۱۹ 19
ヱホバその聖所のたかき所よりみおろし天より地をみたまへり
تا ناله اسیران را بشنود و آنانی را که به موت سپرده شده‌اند آزاد نماید. ۲۰ 20
こは俘囚のなげきをきき死にさだまれる者をときはなち
تا نام خداوندرا در صیهون ذکر نمایند و تسبیح او را دراورشلیم، ۲۱ 21
人々のシオンにてヱホバの名をあらはしヱルサレムにてその頌美をあらはさんが爲なり
هنگامی که قوم‌ها با هم جمع شوند وممالک نیز تا خداوند را عبادت نمایند. ۲۲ 22
かかる時にもろもろの民もろもろの國つどひあつまりてヱホバに事へまつらん
توانایی مرا در راه ناتوان ساخت و روزهای مرا کوتاه گردانید. ۲۳ 23
ヱホバはわがちからを途にておとろへしめ わが齢をみじかからしめ給へり
گفتم‌ای خدای من مرا در نصف روزهایم برمدار. سالهای تو تا جمیع نسل‌ها است. ۲۴ 24
我いへりねがはくはわが神よわがすべての日のなかばにて我をとりさりたまふなかれ 汝のよはひは世々かぎりなし
از قدیم بنیاد زمین را نهادی وآسمان‌ها عمل دستهای تو است. ۲۵ 25
汝いにしへ地の基をすゑたまへり 天もまたなんぢの手の工なり
آنها فانی می‌شوند، لیکن تو باقی هستی و جمیع آنها مثل جامه مندرس خواهند شد. و مثل ردا آنها راتبدیل خواهی کرد و مبدل خواهند شد. ۲۶ 26
これらは亡びん されど汝はつねに存らへたまはん これらはみな衣のごとくふるびん 汝これらを袍のごとく更たまはん されば彼等はかはらん
لیکن تو همان هستی و سالهای تو تمام نخواهد گردید. ۲۷ 27
然れども汝はかはることなし なんぢの齢はをはらざるなり
فرزندان بندگانت باقی خواهند ماند و ذریت ایشان در حضور تو پایدار خواهند بود. ۲۸ 28
汝のしもべの子輩はながらへん その裔はかたく前にたてらるべし

< مزامیر 102 >