مزامیر 102

۱ 1 دعای مسکین وقتی که پریشان حال شده، ناله خود را به حضور یهوه می‌ریزد ای خداوند دعای مرا بشنو، و فریادمن نزد تو برسد.

Prière d’un malheureux, lorsqu’il est abattu et qu’il répand sa plainte devant l’Éternel. Éternel, écoute ma prière, Et que mon cri parvienne jusqu’à toi!

۲ 2 در روز تنگی‌ام روی خود را از من مپوشان. گوش خود را به من فراگیر، و روزی که بخوانم مرا به زودی اجابت فرما.

Ne me cache pas ta face au jour de ma détresse! Incline vers moi ton oreille quand je crie! Hâte-toi de m’exaucer!

۳ 3 زیرا روزهایم مثل دود تلف شد واستخوانهایم مثل هیزم سوخته گردید.

Car mes jours s’évanouissent en fumée, Et mes os sont enflammés comme un tison.

۴ 4 دل من مثل گیاه زده شده و خشک گردیده است زیراخوردن غذای خود را فراموش می‌کنم.

Mon cœur est frappé et se dessèche comme l’herbe; J’oublie même de manger mon pain.

۵ 5 به‌سبب آواز ناله خود، استخوانهایم به گوشت من چسبیده است.

Mes gémissements sont tels Que mes os s’attachent à ma chair.

۶ 6 مانند مرغ سقای صحرا شده، ومثل بوم خرابه‌ها گردیده‌ام.

Je ressemble au pélican du désert, Je suis comme le chat-huant des ruines;

۷ 7 پاسبانی می‌کنم ومثل گنجشک بر پشت بام، منفرد گشته‌ام.

Je n’ai plus de sommeil, et je suis Comme l’oiseau solitaire sur un toit.

۸ 8 تمامی روز دشمنانم مرا سرزنش می‌کنند و آنانی که برمن دیوانه شده‌اند مرا لعنت می‌نمایند.

Chaque jour mes ennemis m’outragent, Et c’est par moi que jurent mes adversaires en fureur.

۹ 9 زیراخاکستر را مثل نان خورده‌ام و مشروب خود را بااشک آمیخته‌ام،

Je mange la poussière au lieu de pain, Et je mêle des larmes à ma boisson,

۱۰ 10 به‌سبب غضب و خشم توزیرا که مرا برافراشته و به زیر افکنده‌ای.

A cause de ta colère et de ta fureur; Car tu m’as soulevé et jeté au loin.

۱۱ 11 روزهایم مثل سایه زوال پذیر گردیده و من مثل گیاه پژمرده شده‌ام.

Mes jours sont comme l’ombre à son déclin, Et je me dessèche comme l’herbe.

۱۲ 12 لیکن تو‌ای خداوند جلوس فرموده‌ای تاابدالاباد! و ذکر تو تا جمیع نسل هاست!

Mais toi, Éternel! Tu règnes à perpétuité, Et ta mémoire dure de génération en génération.

۱۳ 13 توبرخاسته، بر صهیون ترحم خواهی نمود زیراوقتی است که بر او رافت کنی و زمان معین رسیده است.

Tu te lèveras, tu auras pitié de Sion; Car le temps d’avoir pitié d’elle, Le temps fixé est à son terme;

۱۴ 14 چونکه بندگان تو در سنگهای وی رغبت دارند و بر خاک او شفقت می‌نمایند.

Car tes serviteurs en aiment les pierres, Ils en chérissent la poussière.

۱۵ 15 پس امتها از نام خداوند خواهند ترسید وجمیع پادشاهان جهان از کبریایی تو.

Alors les nations craindront le nom de l’Éternel, Et tous les rois de la terre ta gloire.

۱۶ 16 زیراخداوند صهیون را بنا نموده، و در جلال خودظهور فرموده است.

Oui, l’Éternel rebâtira Sion, Il se montrera dans sa gloire.

۱۷ 17 به دعای مسکینان توجه نموده، و دعای ایشان را خوار نشمرده است.

Il est attentif à la prière du misérable, Il ne dédaigne pas sa prière.

۱۸ 18 این برای نسل آینده نوشته می‌شود تا قومی که آفریده خواهند شد خداوند را تسبیح بخوانند.

Que cela soit écrit pour la génération future, Et que le peuple qui sera créé célèbre l’Éternel!

۱۹ 19 زیرا که از بلندی قدس خودنگریسته، خداوند از آسمان بر زمین نظر افکنده است.

Car il regarde du lieu élevé de sa sainteté; Du haut des cieux l’Éternel regarde sur la terre,

۲۰ 20 تا ناله اسیران را بشنود و آنانی را که به موت سپرده شده‌اند آزاد نماید.

Pour écouter les gémissements des captifs, Pour délivrer ceux qui vont périr,

۲۱ 21 تا نام خداوندرا در صیهون ذکر نمایند و تسبیح او را دراورشلیم،

Afin qu’ils publient dans Sion le nom de l’Éternel, Et ses louanges dans Jérusalem,

۲۲ 22 هنگامی که قوم‌ها با هم جمع شوند وممالک نیز تا خداوند را عبادت نمایند.

Quand tous les peuples s’assembleront, Et tous les royaumes, pour servir l’Éternel.

۲۳ 23 توانایی مرا در راه ناتوان ساخت و روزهای مرا کوتاه گردانید.

Il a brisé ma force dans la route, Il a abrégé mes jours.

۲۴ 24 گفتم‌ای خدای من مرا در نصف روزهایم برمدار. سالهای تو تا جمیع نسل‌ها است.

Je dis: Mon Dieu, ne m’enlève pas au milieu de mes jours, Toi, dont les années durent éternellement!

۲۵ 25 از قدیم بنیاد زمین را نهادی وآسمان‌ها عمل دستهای تو است.

Tu as anciennement fondé la terre, Et les cieux sont l’ouvrage de tes mains.

۲۶ 26 آنها فانی می‌شوند، لیکن تو باقی هستی و جمیع آنها مثل جامه مندرس خواهند شد. و مثل ردا آنها راتبدیل خواهی کرد و مبدل خواهند شد.

Ils périront, mais tu subsisteras; Ils s’useront tous comme un vêtement; Tu les changeras comme un habit, et ils seront changés.

۲۷ 27 لیکن تو همان هستی و سالهای تو تمام نخواهد گردید.

Mais toi, tu restes le même, Et tes années ne finiront point.

۲۸ 28 فرزندان بندگانت باقی خواهند ماند و ذریت ایشان در حضور تو پایدار خواهند بود.

Les fils de tes serviteurs habiteront leur pays, Et leur postérité s’affermira devant toi.