مزامیر 10
| ای خداوند چرا دور ایستاده‌ای و خودرا در وقت های تنگی پنهان می‌کنی؟ | ۱ 1 |
Wherefore, O Lord, standest thou afar off? hidest thyself in times of distress?
| از تکبر شریران، فقیر سوخته می‌شود؛ درمشورت هایی که اندیشیده‌اند، گرفتار می‌شوند. | ۲ 2 |
In the pride of the wicked doth he hotly pursue the poor: they are seized through the plans that those have devised.
| زیرا که شریر به شهوات نفس خود فخر می‌کند، و آنکه می‌رباید شکر می‌گوید و خداوند را اهانت می‌کند. | ۳ 3 |
For the wicked boasteth of the longing of his soul, and the robber blesseth himself when he hath despised the Lord.
| شریر در غرور خود می‌گوید: «بازخواست نخواهد کرد.» همه فکرهای او اینست که خدایی نیست. | ۴ 4 |
The wicked, according to the pride of his wrathfulness, [saith, ] He will not require, There is no God [in] all his plans.
| راههای او همیشه استوار است. احکام تو از او بلند و بعید است. همه دشمنان خود را به هیچ می‌شمارد. | ۵ 5 |
Prosperous are his ways at all times; far in the height [remain] thy punishments away from him: all his assailants—he puffeth at them.
| در دل خود گفته است: «هرگزجنبش نخواهم خورد، و دور به دور بدی رانخواهم دید.» | ۶ 6 |
He saith in his heart, I shall not be moved; I shall be for many generations, and without adversity.
| دهن او از لعنت و مکر و ظلم پر است؛ زیرزبانش مشقت و گناه است؛ | ۷ 7 |
Of the false oaths is his mouth full, and deceit and fraud: under his tongue is mischief and wickedness.
| در کمینهای دهات می‌نشیند؛ در جایهای مخفی بی‌گناه را می‌کشد؛ چشمانش برای مسکینان مراقب است؛ | ۸ 8 |
He sitteth in the lurking-places of the villages; in the secret places doth he murder the innocent: his eyes search for the unfortunate.
| در جای مخفی مثل شیر در بیشه خود کمین می‌کند؛ به جهت گرفتن مسکین کمین می‌کند؛ فقیر را به دام خود کشیده، گرفتار می‌سازد. | ۹ 9 |
He lieth in wait in a secret place like a lion in his den; he lieth in wait to snatch up the poor: he snatcheth up the poor, as they draweth him into his net.
| پس کوفته وزبون می‌شود؛ و مساکین در زیر جباران اومی افتند. | ۱۰ 10 |
He croucheth, he bendeth himself, and the unfortunate fall through his might.
| در دل خود گفت: «خدا فراموش کرده است؛ روی خود را پوشانیده و هرگزنخواهد دید.» | ۱۱ 11 |
He saith in his heart, God hath forgotten; he hath hidden his face; he will never see it.
| ای خداوند برخیز! ای خدا دست خود رابرافراز! و مسکینان را فراموش مکن. | ۱۲ 12 |
Arise, O Lord; O God, lift up thy hand: forget not the afflicted.
| چراشریر خدا را اهانت کرده، در دل خود می‌گوید: «تو بازخواست نخواهی کرد؟» | ۱۳ 13 |
For what doth the wicked despise God? [why] doth he say in his heart, Thou wilt not require it?
| البته دیده‌ای زیرا که تو بر مشقت و غم می‌نگری، تا به‌دست خود مکافات برسانی. مسکین امر خویش را به توتسلیم کرده است. مددکار یتیمان، تو هستی. | ۱۴ 14 |
Thou hast seen it: for thou beholdest mischief and despiteful acts, to requite it with thy hand: unto thee the unfortunate committeth himself; unto the fatherless hast thou [ever] been a helper.
| بازوی گناهکار را بشکن. و اما شریر را ازشرارت او بازخواست کن تا آن را نیابی. | ۱۵ 15 |
Break thou the arm of the wicked; and of the bad man—thou wilt inquire for his wickedness [till] thou find none.
| خداوند پادشاه است تا ابدالاباد. امت‌ها اززمین او هلاک خواهند شد. | ۱۶ 16 |
The Lord is King for ever and ever: nations are perished out of his land.
| ای خداوندمسالت مسکینان را اجابت کرده‌ای، دل ایشان رااستوار نموده‌ای و گوش خود را فراگرفته‌ای، | ۱۷ 17 |
The longing of the afflicted dost thou hear, O Lord! thou wilt strengthen their heart, thou wilt cause thy ear to listen:
| تایتیمان و کوفته شدگان را دادرسی کنی. انسانی که از زمین است، دیگر نترساند. | ۱۸ 18 |
To judge the fatherless and the oppressed, that not farther more shall be arrogant the mortal from the earth.
