امثال 8

۱ 1 آیا حکمت ندا نمی کند، و فطانت آوازخود را بلند نمی نماید؟

Die Weisheit! Ruft sie nicht? Und Einsicht läßt sich hören

۲ 2 به‌سر مکان های بلند، به کناره راه، در میان طریقها می‌ایستد.

am Weg ganz oben auf den Höhen; an Scheidewegen tritt sie auf.

۳ 3 به‌جانب دروازه‌ها به دهنه شهر، نزد مدخل دروازه‌ها صدا می‌زند.

Beim Eingang in die Stadt, an ihren Toren, am Eingang zu den Pforten ruft sie aus:

۴ 4 که شما را‌ای مردان می‌خوانم و آواز من به بنی آدم است.

"Zu euch, ihr Männer, rede ich; ich spreche zu den Menschenkindern:

۵ 5 ‌ای جاهلان زیرکی را بفهمید و‌ای احمقان عقل رادرک نمایید.

Ihr Einfältigen, lernet Klugheit! Ihr Toren, kommet zur Vernunft!

۶ 6 بشنوید زیرا که به امور عالیه تکلم می‌نمایم و گشادن لبهایم استقامت است.

Hört zu! Denn ich will Rechtes reden, und meiner Rede Inhalt ist, was richtig.

۷ 7 دهانم به راستی تنطق می‌کند و لبهایم شرارت را مکروه می‌دارد.

Denn Redlichkeit nur spricht mein Gaumen; für meine Lippen ist Unehrlichkeit ein Greuel.

۸ 8 همه سخنان دهانم بر‌حق است و درآنها هیچ‌چیز کج یا معوج نیست.

Rechtschaffen ist, was immer spricht mein Mund, nichts Hinterlistiges, nichts Falsches ist darin,

۹ 9 تمامی آنهانزد مرد فهیم واضح است و نزد یابندگان معرفت مستقیم است.

das Richtige für alle, die da fragen, und recht für die, die suchen nach Erkenntnis.

۱۰ 10 تادیب مرا قبول کنید و نه نقره را، و معرفت را بیشتر از طلای خالص.

Nimm meine Mahnung lieber an als Silber, Erkenntnis lieber als erlesenes Gold. -

۱۱ 11 زیرا که حکمت از لعلها بهتر است، و جمیع نفایس را به او برابر نتوان کرد.

Denn besser noch als Perlen ist die Weisheit; und Kostbarkeiten kommen ihr nicht gleich."

۱۲ 12 من حکمتم و در زیرکی سکونت دارم، و معرفت تدبیر را یافته‌ام.

"Ich, Weisheit, hab zur Nachbarin die Klugheit; ich kann zu klugem Wissen kommen.

۱۳ 13 ترس خداوند، مکروه داشتن بدی است. غرور و تکبر وراه بد و دهان دروغگو را مکروه می‌دارم.

Die Furcht des Herrn verträgt sich nicht mit Bösem. Ich hasse Hochmut, Hoffart, schlimmen Wandel sowie verkehrtes Reden.

۱۴ 14 مشورت و حکمت کامل از آن من است. من فهم هستم و قوت از آن من است.

Mein ist der Rat, die Tüchtigkeit; Einsicht ist mein und mein die Stärke.

۱۵ 15 به من پادشاهان سلطنت می‌کنند، و داوران به عدالت فتوا می‌دهند.

Durch mich regieren Könige, und Fürsten herrschen, wie es rechtens ist.

۱۶ 16 به من سروران حکمرانی می‌نمایند و شریفان و جمیع داوران جهان.

Durch mich befehlen Herrschende und all die hohen Erdenrichter.

۱۷ 17 من دوست می‌دارم آنانی را که مرا دوست می‌دارند. وهر‌که مرا به جد و جهد بطلبد مرا خواهد یافت.

Wer mich liebt, den liebe ich; mich finden, die mich suchen,

۱۸ 18 دولت و جلال با من است. توانگری جاودانی وعدالت.

Reichtum und Ehre sind bei mir, ein stattlich Gut und Wohlergehen.

۱۹ 19 ثمره من از طلا و زر ناب بهتر است، وحاصل من از نقره خالص.

Weit besser noch als Gold, als feines Gold, ist meine Frucht, und mein Ertrag ist kostbarer als auserlesen Silber.

۲۰ 20 در طریق عدالت می‌خرامم، در میان راههای انصاف،

Ich wandle auf dem Pfade der Gerechtigkeit und mitten auf des Rechtes Wegen.

۲۱ 21 تا مال حقیقی را نصیب محبان خود گردانم، وخزینه های ایشان را مملو سازم.

Ich gebe denen, die mich lieben, immerdar Besitz und fülle ihre Schatzkammern."

۲۲ 22 خداوند مرا مبداء طریق خود داشت، قبل از اعمال خویش از ازل.

Mich schuf der Herr als Anfang seiner Laufbahn, als erstes seiner Werke,

۲۳ 23 من از ازل برقرار بودم، از ابتدا پیش از بودن جهان.

in der Urzeit. Von Ewigkeit her bin ich eingesetzt, im Anfang seit dem Weltbeginne.

۲۴ 24 هنگامی که لجه هانبود من مولود شدم، وقتی که چشمه های پر ازآب وجود نداشت.

Die Ozeane waren nicht, da ward ich schon geboren, als es noch keine reichen Wasserquellen gab.

۲۵ 25 قبل از آنگاه کوهها برپاشود، پیش از تلها مولود گردیدم.

Bevor die Berge eingesenkt, da war ich vor den Hügeln schon geboren.

۲۶ 26 چون زمین وصحراها را هنوز نساخته بود، و نه اول غبار ربع مسکون را.

Er hatte Land und Flur noch nicht gemacht, noch nicht das Element des Staubes in der Welt,

۲۷ 27 وقتی که او آسمان را مستحکم ساخت من آنجا بودم، و هنگامی که دایره را برسطح لجه قرار داد.

da war ich schon dabei, als er den Himmel hergestellt, als er die Wölbung überm Ozean festsetzte,

۲۸ 28 وقتی که افلاک را بالااستوار کرد، و چشمه های لجه را استوار گردانید.

als er die Wolken droben mächtig machte, und als des Ozeanes Fluten mächtig wurden,

۲۹ 29 چون به دریا حد قرار داد، تا آبها از فرمان اوتجاوز نکنند، و زمانی که بنیاد زمین را نهاد.

als er dem Meere seine Schranke setzte, daß die Gewässer sein Geheiß nicht überschritten, als er der Erde Gründe legte.

۳۰ 30 آنگاه نزد او معمار بودم، و روزبروز شادی می‌نمودم، و همیشه به حضور او اهتزاز می‌کردم.

Zur Seite war ich ihm als Schülerin und diente zur Ergötzung Tag für Tag und spielte vor ihm jede Zeit

۳۱ 31 و اهتزاز من در آبادی زمین وی، و شادی من بابنی آدم می‌بود.

und spielte auf dem Erdkreis, den ich liebte, und zur Ergötzung diente ich den Menschenkindern."

۳۲ 32 پس الان‌ای پسران مرا بشنوید، وخوشابحال آنانی که طریقهای مرا نگاه دارند.

"Nun, meine Söhne, hört auf mich! Heil denen, die meine Wege wählen!

۳۳ 33 تادیب را بشنوید و حکیم باشید، و آن را ردمنمایید.

Auf Mahnung hört, auf daß ihr weise werdet! Schlagt sie nicht in den Wind!

۳۴ 34 خوشابحال کسی‌که مرا بشنود، و هرروز نزد درهای من دیده بانی کند، و باهوهای دروازه های مرا محافظت نماید.

Heil sei den Menschen, die mich hören und Tag für Tag an meinen Türen wachen und meiner Tore Pfosten hüten!

۳۵ 35 زیرا هر‌که مرایابد حیات را تحصیل کند، و رضامندی خداوندرا حاصل نماید.

Denn wer mich findet, findet Leben, und von dem Herrn empfängt er alles Nötige.

۳۶ 36 و اما کسی‌که مرا خطا کند، به‌جان خود ضرر رساند، و هر‌که مرا دشمن دارد، موت را دوست دارد.

Wer aber mich verfehlt, der frevelt gegen seine eigene Seele; ja alle, die mich hassen, lieben nur den Tod."