امثال 5

۱ 1 ای پسر من، به حکمت من توجه نما، و گوش خود را به فطانت من فراگیر،

Mein Sohn, merke auf meine Weisheit, neige meiner Einsicht dein Ohr,

۲ 2 تاتدابیر را محافظت نمایی، و لبهایت معرفت رانگاه دارد.

daß du Überlegung bewahrst, und deine Lippen Erkenntnis behalten.

۳ 3 زیرا که لبهای زن اجنبی عسل رامی چکاند، و دهان او از روغن ملایم تر است.

Denn von Honigseim triefen die Lippen der Fremden, und glätter als Öl ist ihr Gaumen.

۴ 4 لیکن آخر او مثل افسنتین تلخ است و برنده مثل شمشیر دودم.

Aber zuletzt ist sie bitter wie Wermut, scharf wie ein zweischneidiges Schwert.

۵ 5 پایهایش به موت فرو می‌رود، وقدمهایش به هاویه متمسک می‌باشد. (Sheol h7585)

Ihre Füße gehen zum Tode hinab, zur Unterwelt streben ihre Schritte hin. (Sheol h7585)

۶ 6 به طریق حیات هرگز سالک نخواهد شد. قدمهایش آواره شده است و او نمی داند.

Daß sie ja den Pfad des Lebens verfehle, schweifen ihre Geleise, sie weiß nicht wohin.

۷ 7 و الان‌ای پسرانم مرابشنوید، و از سخنان دهانم انحراف مورزید.

Nun denn, ihr Söhne, gehorcht mir und weicht nicht ab von den Reden meines Mundes.

۸ 8 طریق خود را از او دور ساز، و به در خانه اونزدیک مشو.

Laß deinen Weg fern von ihr sein und nahe dich nicht der Thür ihres Hauses,

۹ 9 مبادا عنفوان جوانی خود را به دیگران بدهی، و سالهای خویش را به ستم کیشان.

daß du nicht anderen deine Jugendblüte preisgebest und deine Jahre einem Grausamen,

۱۰ 10 و غریبان از اموال تو سیر شوند، و ثمره محنت تو به خانه بیگانه رود.

daß sich nicht Fremde von deinem Vermögen sättigen, und der Ertrag deiner Mühen nicht in das Haus eines Auswärtigen komme,

۱۱ 11 که در عاقبت خودنوحه گری نمایی، هنگامی که گوشت و بدنت فانی شده باشد،

und du zuletzt stöhnen müssest, wenn dir Leib und Fleisch hinschwinden,

۱۲ 12 و گویی چرا ادب را مکروه داشتم، و دل من تنبیه را خوار شمرد،

und sprechen müssest: Ach! daß ich Zucht gehaßt habe, und mein Herz die Rüge verschmäht hat!

۱۳ 13 و آواز مرشدان خود را نشنیدم، و به معلمان خود گوش ندادم.

daß ich nicht der Stimme meiner Lehrer gehorcht und denen, die mich unterwiesen, mein Ohr nicht geneigt habe!

۱۴ 14 نزدیک بود که هر گونه بدی را مرتکب شوم، در میان قوم و جماعت.

Fast wäre ich völlig ins Unglück geraten inmitten der Versammlung und der Gemeinde.

۱۵ 15 آب را از منبع خود بنوش، و نهرهای جاری را از چشمه خویش.

Trinke Wasser aus deiner Zisterne und was aus deinem Brunnen hervorquillt.

۱۶ 16 جویهای تو بیرون خواهد ریخت، و نهرهای آب در شوارع عام،

Sollen deine Quellen nach außen überfließen, deine Wasserbäche auf die freien Plätze?

۱۷ 17 و از آن خودت به تنهایی خواهد بود، و نه از آن غریبان با تو.

Dir allein müssen sie gehören und nicht Fremden neben dir.

۱۸ 18 چشمه تو مبارک باشد، و از زن جوانی خویش مسرور باش،

Dein Born sei gesegnet, daß du Freude habest vom Weibe deiner Jugend.

۱۹ 19 مثل غزال محبوب و آهوی جمیل. پستانهایش تو را همیشه خرم سازد، و از محبت او دائم محفوظ باش.

Die liebliche Hinde und anmutige Gazelle ihre Brüste mögen dich allezeit berauschen; durch ihre Liebe mögest du immerdar in Taumel geraten.

۲۰ 20 لیکن‌ای پسر من، چرا از زن بیگانه فریفته شوی؟ و سینه زن غریب را در بر‌گیری؟

Warum aber, mein Sohn, wolltest du durch eine Fremde in Taumel geraten und den Busen einer Auswärtigen umarmen?

۲۱ 21 زیراکه راههای انسان در مدنظر خداوند است، وتمامی طریقهای وی را می‌سنجد.

Denn eines jeden Wege liegen klar vor den Augen Jahwes, und alle ihre Geleise bahnet er.

۲۲ 22 تقصیرهای شریر او را گرفتار می‌سازد، و به بندهای گناهان خود بسته می‌شود.

Die eignen Verschuldungen fangen ihn, den Gottlosen, und durch die Stricke seiner Sünde wird er festgehalten.

۲۳ 23 او بدون ادب خواهد مرد، و به کثرت حماقت خویش تلف خواهد گردید.

Sterben wird er aus Mangel an Zucht und ob seiner großen Narrheit wird er hintaumeln.