امثال 5

۱ 1 ای پسر من، به حکمت من توجه نما، و گوش خود را به فطانت من فراگیر،

My son, attend to my wisdom, [and] bow thy ear to my understanding:

۲ 2 تاتدابیر را محافظت نمایی، و لبهایت معرفت رانگاه دارد.

That thou mayest regard discretion, and [that] thy lips may keep knowledge.

۳ 3 زیرا که لبهای زن اجنبی عسل رامی چکاند، و دهان او از روغن ملایم تر است.

For the lips of a strange woman drop [as] a honey-comb, and her mouth [is] smoother than oil:

۴ 4 لیکن آخر او مثل افسنتین تلخ است و برنده مثل شمشیر دودم.

But her end is bitter as wormwood, sharp as a two-edged sword.

۵ 5 پایهایش به موت فرو می‌رود، وقدمهایش به هاویه متمسک می‌باشد. (Sheol h7585)

Her feet go down to death; her steps take hold on hell. (Sheol h7585)

۶ 6 به طریق حیات هرگز سالک نخواهد شد. قدمهایش آواره شده است و او نمی داند.

Lest thou shouldst ponder the path of life, her ways are movable, [that] thou canst not know [them].

۷ 7 و الان‌ای پسرانم مرابشنوید، و از سخنان دهانم انحراف مورزید.

Hear me now therefore, O ye children, and depart not from the words of my mouth.

۸ 8 طریق خود را از او دور ساز، و به در خانه اونزدیک مشو.

Remove thy way far from her, and come not nigh the door of her house:

۹ 9 مبادا عنفوان جوانی خود را به دیگران بدهی، و سالهای خویش را به ستم کیشان.

Lest thou give thy honor to others, and thy years to the cruel:

۱۰ 10 و غریبان از اموال تو سیر شوند، و ثمره محنت تو به خانه بیگانه رود.

Lest strangers be filled with thy wealth; and thy labors [be] in the house of a stranger;

۱۱ 11 که در عاقبت خودنوحه گری نمایی، هنگامی که گوشت و بدنت فانی شده باشد،

And thou mourn at the last, when thy flesh and thy body are consumed,

۱۲ 12 و گویی چرا ادب را مکروه داشتم، و دل من تنبیه را خوار شمرد،

And say, How have I hated instruction, and my heart despised reproof;

۱۳ 13 و آواز مرشدان خود را نشنیدم، و به معلمان خود گوش ندادم.

And have not obeyed the voice of my teachers, nor inclined my ear to them that instructed me!

۱۴ 14 نزدیک بود که هر گونه بدی را مرتکب شوم، در میان قوم و جماعت.

I was almost in all evil in the midst of the congregation and assembly.

۱۵ 15 آب را از منبع خود بنوش، و نهرهای جاری را از چشمه خویش.

Drink waters out of thy own cistern, and running waters out of thy own well.

۱۶ 16 جویهای تو بیرون خواهد ریخت، و نهرهای آب در شوارع عام،

Let thy fountains be dispersed abroad, [and] rivers of waters in the streets.

۱۷ 17 و از آن خودت به تنهایی خواهد بود، و نه از آن غریبان با تو.

Let them be only thy own, and not for strangers with thee.

۱۸ 18 چشمه تو مبارک باشد، و از زن جوانی خویش مسرور باش،

Let thy fountain be blessed: and rejoice with the wife of thy youth.

۱۹ 19 مثل غزال محبوب و آهوی جمیل. پستانهایش تو را همیشه خرم سازد، و از محبت او دائم محفوظ باش.

[Let her be as] the loving hind and pleasant roe; let her breasts satisfy thee at all times; and be thou ravished always with her love.

۲۰ 20 لیکن‌ای پسر من، چرا از زن بیگانه فریفته شوی؟ و سینه زن غریب را در بر‌گیری؟

And why wilt thou, my son, be ravished with a strange woman, and embrace the bosom of a stranger?

۲۱ 21 زیراکه راههای انسان در مدنظر خداوند است، وتمامی طریقهای وی را می‌سنجد.

For the ways of man [are] before the eyes of the LORD, and he pondereth all his goings.

۲۲ 22 تقصیرهای شریر او را گرفتار می‌سازد، و به بندهای گناهان خود بسته می‌شود.

His own iniquities shall take the wicked himself, and he shall be held with the cords of his sins.

۲۳ 23 او بدون ادب خواهد مرد، و به کثرت حماقت خویش تلف خواهد گردید.

He shall die without instruction; and in the greatness of his folly he shall go astray.