امثال 31

۱ 1 کلام لموئیل پادشاه، پیغامی که مادرش به او تعلیم داد.

The words of Lemuel the king, —the strain which was taught him by his mother: —

۲ 2 چه گویم‌ای پسر من، چه گویم‌ای پسر رحم من! و چه گویم‌ای پسر نذرهای من!

What, my son? and what, the son of my womb? aye what, the son of my vows?

۳ 3 قوت خود را به زنان مده، و نه طریقهای خویش را به آنچه باعث هلاکت پادشاهان است.

Do not give, to women, thy strength, nor thy ways, to them who ruin kings.

۴ 4 پادشاهان را نمی شاید‌ای لموئیل، پادشاهان را نمی شاید که شراب بنوشند، و نه امیران را که مسکرات را بخواهند.

It is not for kings, O Lemuel, it is not for kings to drink wine, nor, for dignitaries, to desire strong drink,

۵ 5 مبادا بنوشند و فرایض را فراموش کنند، وداوری جمیع ذلیلان را منحرف سازند.

Lest he drink, and forget that which is decreed, and alter the plea of any who are sorely oppressed.

۶ 6 مسکرات را به آنانی که مشرف به هلاکتندبده. و شراب را به تلخ جانان،

Give strong drink, to him that is perishing, and wine, to such as are embittered in soul:

۷ 7 تا بنوشند و فقر خود را فراموش کنند، ومشقت خویش را دیگر بیاد نیاورند.

Let him drink, and forget his poverty, and, his wearying toil, let him remember no more.

۸ 8 دهان خود را برای گنگان باز کن، و برای دادرسی جمیع بیچارگان.

Open thy mouth for the dumb, for the cause of all the children of the departed.

۹ 9 دهان خود را باز کرده، به انصاف داوری نما، و فقیر و مسکین را دادرسی فرما.

Open thy mouth—judge righteously, —and administer justice for the poor and the needy.

۱۰ 10 زن صالحه را کیست که پیدا تواند کرد؟ قیمت او از لعلها گرانتر است.

A virtuous woman, who can find? for, far beyond corals, is her worth.

۱۱ 11 دل شوهرش بر او اعتماد دارد، و محتاج منفعت نخواهد بود.

The heart of her husband, trusteth her, and, gain, he shall not lack:

۱۲ 12 برایش تمامی روزهای عمر خود، خوبی خواهد کرد و نه بدی.

She doeth him good and not evil, all the days of her life:

۱۳ 13 پشم و کتان را می‌جوید. و به‌دستهای خودبا رغبت کار می‌کند.

She seeketh wool and flax, and worketh willingly with her hands:

۱۴ 14 او مثل کشتیهای تجار است، که خوراک خود را از دور می‌آورد.

She is like the ships of the merchant, from afar, she bringeth in her food;

۱۵ 15 وقتی که هنوز شب است برمی خیزد، و به اهل خانه‌اش خوراک و به کنیزانش حصه ایشان را می دهد.

And she riseth, while yet it is night, and giveth food to her household, and a task to her maidens:

۱۶ 16 درباره مزرعه فکر کرده، آن را می‌خرد، و ازکسب دستهای خود تاکستان غرس می‌نماید.

She considereth a field, and procureth it, Out of the fruit of her hands, she planteth a vineyard:

۱۷ 17 کمر خود را با قوت می‌بندد، و بازوهای خویش را قوی می‌سازد.

She girdeth, with strength her loins, and putteth vigour into her arms:

۱۸ 18 تجارت خود را می‌بیند که نیکو است، وچراغش در شب خاموش نمی شود.

She tasteth, whether, good, be her merchandise, and her lamp, goeth not out by night:

۱۹ 19 دستهای خود را به دوک دراز می‌کند، وانگشتهایش چرخ را می‌گیرد.

Her hands, she putteth forth to the distaff, and, her palms, lay hold of the spindle:

۲۰ 20 کفهای خود را برای فقیران مبسوطمی سازد، و دستهای خویش را برای مسکینان دراز می‌نماید.

Her palm, she spreadeth out to the oppressed, and, her hands, she extendeth to the needy:

۲۱ 21 به جهت اهل خانه‌اش از برف نمی ترسد، زیرا که جمیع اهل خانه او به اطلس ملبس هستند.

She feareth not, for her household, because of the snow, for, all her household, are clothed with crimson:

۲۲ 22 برای خود اسبابهای زینت می‌سازد. لباسش از کتان نازک و ارغوان می‌باشد.

Coverlets, she maketh for herself, Of white linen and of purple, is her clothing:

۲۳ 23 شوهرش در دربارها معروف می‌باشد، و در میان مشایخ ولایت می‌نشیند.

Known in the gates, is her husband, when he sitteth, with the elders of the land:

۲۴ 24 جامه های کتان ساخته آنها را می‌فروشد، وکمربندها به تاجران می‌دهد.

Fine linen wraps, she maketh and selleth, and, girdles, doth she deliver to the trader:

۲۵ 25 قوت و عزت، لباس او است، و درباره وقت آینده می‌خندد.

Strength and dignity, are her clothing, and she laugheth at the time to come:

۲۶ 26 دهان خود را به حکمت می‌گشاید، و تعلیم محبت‌آمیز بر زبان وی است.

Her mouth, she openeth with wisdom, and, the instruction of kindness, is on her tongue:

۲۷ 27 به رفتار اهل خانه خود متوجه می‌شود، وخوراک کاهلی نمی خورد.

She looketh well to the goings of her household, and, the bread of idleness, will she not eat.

۲۸ 28 پسرانش برخاسته، او را خوشحال می‌گویند، و شوهرش نیز او را می‌ستاید.

Her children rise up, and call her happy! her husband, and he praiseth her: —

۲۹ 29 دختران بسیار اعمال صالحه نمودند، اما توبر جمیع ایشان برتری داری.

Many daughters, have done virtuously, but, thou, excellest them all!

۳۰ 30 جمال، فریبنده و زیبایی، باطل است، اما زنی که از خداوند می‌ترسد ممدوح خواهدشد.

Deceitful is loveliness and vain is beauty, The woman that revereth Yahweh, she, shall be praised:

۳۱ 31 وی را از ثمره دستهایش بدهید و اعمالش او را نزد دروازه‌ها بستاید.

Give her of the fruit of her own hands, and let her own works, praise her in the gates.