امثال 29

۱ 1 کسی‌که بعد از تنبیه بسیار گردنکشی می کند، ناگهان منکسر خواهد شد وعلاجی نخواهد بود.

Човек који по карању остаје тврдоглав, уједанпут ће пропасти, да неће бити лека.

۲ 2 چون عادلان افزوده گردند قوم شادی می‌کنند، اما چون شریران تسلط یابند مردم ناله می‌نمایند.

Кад се умножавају праведници, весели се народ; а кад влада безбожник, уздише народ.

۳ 3 کسی‌که حکمت را دوست دارد پدر خویش را مسرور می‌سازد، اما کسی‌که با فاحشه هامعاشرت کند اموال را تلف می‌نماید.

Ко љуби мудрост, весели оца свог; а ко се дружи с курвама, расипа своје добро.

۴ 4 پادشاه ولایت را به انصاف پایدار می‌کند، امامرد رشوه خوار آن را ویران می‌سازد.

Цар правдом подиже земљу; а ко узима мито, сатире је.

۵ 5 شخصی که همسایه خود را چاپلوسی می‌کند دام برای پایهایش می‌گستراند.

Ко ласка пријатељу свом, разапиње мрежу ногама његовим.

۶ 6 در معصیت مرد شریر دامی است، اما عادل ترنم و شادی خواهد نمود.

У греху је злог човека замка, а праведник пева и весели се.

۷ 7 مرد عادل دعوی فقیر را درک می‌کند، اماشریر برای دانستن آن فهم ندارد.

Праведник разуме парбу невољних, а безбожник не мари да зна.

۸ 8 استهزاکنندگان شهر را به آشوب می‌آورند، اما حکیمان خشم را فرومی نشانند.

Подсмевачи распаљују град, а мудри утишавају гнев.

۹ 9 اگر مرد حکیم با احمق دعوی دارد، خواه غضبناک شود خواه بخندد او را راحت نخواهد بود.

Мудар човек кад се пре с лудим, или се срдио или смејао, нема мира.

۱۰ 10 مردان خون ریز از مرد کامل نفرت دارند، اما راستان سلامتی جان او را طالبند.

Крвопије мрзе на безазленога, а прави се брину за душу његову.

۱۱ 11 احمق تمامی خشم خود را ظاهر می‌سازد، اما مرد حکیم به تاخیر آن را فرومی نشاند.

Сав гнев свој излива безумник, а мудри уставља га натраг.

۱۲ 12 حاکمی که به سخنان دروغ گوش گیرد، جمیع خادمانش شریر خواهند شد.

Који кнез слуша лажне речи, све су му слуге безбожне.

۱۳ 13 فقیر و ظالم با هم جمع خواهند شد، وخداوند چشمان هر دوی ایشان را روشن خواهدساخت.

Сиромах и који даје на добит сретају се; обојици Господ просветљује очи.

۱۴ 14 پادشاهی که مسکینان را به راستی داوری نماید، کرسی وی تا به ابد پایدار خواهد ماند.

Који цар право суди сиромасима, његов ће престо стајати довека.

۱۵ 15 چوب و تنبیه، حکمت می‌بخشد، اماپسری که بی‌لگام باشد، مادر خود را خجل خواهد ساخت.

Прут и кар дају мудрост, а дете пусто срамоти матер своју.

۱۶ 16 چون شریران افزوده شوند تقصیر زیاده می‌گردد، اما عادلان، افتادن ایشان را خواهند دید.

Кад се умножавају безбожници, умножавају се греси, а праведници ће видети пропаст њихову.

۱۷ 17 پسر خود را تادیب نما که تو را راحت خواهد رسانید، و به‌جان تو لذات خواهدبخشید.

Карај сина свог, и смириће те, и учиниће милину души твојој.

۱۸ 18 جایی که رویا نیست قوم گردنکش می‌شوند، اما خوشابحال کسی‌که شریعت را نگاه می‌دارد.

Кад нема утваре, расипа се народ; а ко држи закон, благо њему!

۱۹ 19 خادم، محض سخن متنبه نمی شود، زیرااگر‌چه بفهمد اجابت نمی نماید.

Речима се не поправља слуга, јер ако и разуме, опет не слуша.

۲۰ 20 آیا کسی را می‌بینی که در سخن‌گفتن عجول است، امید بر احمق زیاده است از امید براو.

Јеси ли видео човека наглог у беседи својој? Више има надања од безумног него од њега.

۲۱ 21 هر‌که خادم خود را از طفولیت به نازمی پرورد، آخر پسر او خواهد شد.

Ако ко мази слугу од малена, он ће најпосле бити син.

۲۲ 22 مرد تندخو نزاع برمی انگیزاند، و شخص کج خلق در تقصیر می‌افزاید.

Гневљив човек замеће свађу, и ко је напрасит, много греши.

۲۳ 23 تکبر شخص او را پست می‌کند، اما مردحلیم دل، به جلال خواهد رسید.

Охолост понижује човека, а ко је смеран духом, добија славу.

۲۴ 24 هر‌که با دزد معاشرت کند خویشتن رادشمن دارد، زیرا که لعنت می‌شنود و اعتراف نمی نماید.

Ко дели с лупежем, мрзи на своју душу, чује проклетство и не проказује.

۲۵ 25 ترس از انسان دام می‌گستراند، اما هر‌که برخداوند توکل نماید سرافراز خواهد شد.

Страшљив човек меће себи замку; а ко се у Господа узда, биће у високом заклону.

۲۶ 26 بسیاری لطف حاکم را می‌طلبند، اماداوری انسان از جانب خداوند است.

Многи траже лице владаочево, али је од Господа суд свакоме.

۲۷ 27 مرد ظالم نزد عادلان مکروه است، و هر‌که در طریق، مستقیم است نزد شریران مکروه می‌باشد.

Праведнима је мрзак неправедник, а безбожнику је мрзак ко право ходи.