امثال 28

۱ 1 تعاقب کننده‌ای نیست، اما عادلان مثل شیر شجاعند.

Беже безбожници кад их нико не гони, а праведници су као лавићи без страха.

۲ 2 از معصیت اهل زمین حاکمانش بسیارمی شوند، اما مرد فهیم و دانا استقامتش برقرارخواهد ماند.

Кад се у земљи зла чине, настају јој многи кнезови; али кад се нађе човек разуман и вешт, остаје дуго.

۳ 3 مرد رئیس که بر مسکینان ظلم می‌کند مثل باران است که سیلان کرده، خوراک باقی نگذارد.

Човек сиромах који чини криво убогима јесте као силан дажд иза ког нестаје хлеба.

۴ 4 هر‌که شریعت را ترک می‌کند شریران رامی ستاید، اما هر‌که شریعت را نگاه دارد از ایشان نفرت دارد.

Који остављају закон, хвале безбожнике; а који држе закон, противе им се.

۵ 5 مردمان شریر انصاف را درک نمی نمایند، اماطالبان خداوند همه‌چیز را می‌فهمند.

Зли људи не разумеју шта је право; а који траже Господа, разумеју све.

۶ 6 فقیری که در کاملیت خود سلوک نماید بهتراست از کج رونده دو راه اگر‌چه دولتمند باشد.

Бољи је сиромах који ходи у безазлености својој него ко иде кривим путевима ако је и богат.

۷ 7 هر‌که شریعت را نگاه دارد پسری حکیم است، اما مصاحب مسرفان، پدر خویش را رسوامی سازد.

Ко чува закон, син је разуман; а ко се дружи с изјелицама, срамоти оца свог.

۸ 8 هر‌که مال خود را به ربا و سود بیفزاید، آن رابرای کسی‌که بر فقیران ترحم نماید، جمع می‌نماید.

Ко умножава добро своје ујмом и придавком, сабира ономе који ће раздавати сиромасима.

۹ 9 هر‌که گوش خود را از شنیدن شریعت برگرداند، دعای او هم مکروه می‌شود.

Ко одвраћа ухо своје да не чује закон, и молитва је његова мрска.

۱۰ 10 هر‌که راستان را به راه بد گمراه کند به حفره خود خواهد افتاد، اما صالحان نصیب نیکوخواهند یافت.

Ко заводи праве на зао пут, пашће у јаму своју, а безазлени наследиће добро.

۱۱ 11 مرد دولتمند در نظر خود حکیم است، امافقیر خردمند او را تفتیش خواهد نمود.

Богат човек мисли да је мудар, али разуман сиромах испитује га.

۱۲ 12 چون عادلان شادمان شوند فخر عظیم است، اما چون شریران برافراشته شوند مردمان خود را مخفی می‌سازند.

Кад се радују праведни, велика је слава; а кад се подижу безбожници, тражи се човек.

۱۳ 13 هر‌که گناه خود را بپوشاند برخوردارنخواهد شد، اما هر‌که آن را اعتراف کند و ترک نماید رحمت خواهد یافت.

Ко крије преступе своје, неће бити срећан; а ко признаје и оставља, добиће милост.

۱۴ 14 خوشابحال کسی‌که دائم می‌ترسد، اما هرکه دل خود را سخت سازد به بلا گرفتار خواهدشد.

Благо човеку који се свагда боји; а ко је тврдоглав, упада у зло.

۱۵ 15 حاکم شریر بر قوم مسکین، مثل شیر غرنده و خرس گردنده است.

Безбожник који влада народом сиромашним, лав је који риче и медвед гладан.

۱۶ 16 حاکم ناقص العقل بسیار ظلم می‌کند، اماهر‌که از رشوه نفرت کند عمر خود را درازخواهد ساخت.

Кнез без разума чини много неправде, а који мрзи на лакомство, живеће дуго.

۱۷ 17 کسی‌که متحمل بار خون شخصی شود، به هاویه می‌شتابد. زنهار کسی او را باز ندارد.

Човек који чини насиље крви људској, бежаће до гроба, а нико га неће задржати.

۱۸ 18 هر‌که به استقامت سلوک نماید رستگارخواهد شد، اما هر‌که در دو راه کج رو باشد دریکی از آنها خواهد افتاد.

Ко ходи у безазлености, спашће се; а ко је опак на путевима, пашће у један мах.

۱۹ 19 هر‌که زمین خود را زرع نماید از نان سیرخواهد شد، اما هر‌که پیروی باطلان کند از فقرسیر خواهد شد.

Ко ради своју земљу, биће сит хлеба; а ко иде за беспослицама, наситиће се сиротиње.

۲۰ 20 مرد امین برکت بسیار خواهد یافت، اماآنکه در‌پی دولت می‌شتابد بی‌سزا نخواهد ماند.

Човек веран обилује благословима; а ко нагли да се обогати, неће бити без кривице.

۲۱ 21 طرفداری نیکو نیست، و به جهت لقمه‌ای نان، آدمی خطاکار می‌شود.

Није добро гледати ко је ко, јер за залогај хлеба човек ће учинити зло.

۲۲ 22 مرد تنگ نظر در‌پی دولت می‌شتابد ونمی داند که نیازمندی او را درخواهد یافت.

Нагли да се обогати човек завидљив, а не зна да ће му доћи сиромаштво.

۲۳ 23 کسی‌که آدمی را تنبیه نماید، آخر شکرخواهد یافت، بیشتر از آنکه به زبان خودچاپلوسی می‌کند.

Ко укорава човека наћи ће после већу милост него који ласка језиком.

۲۴ 24 کسی‌که پدر و مادر خود را غارت نماید وگوید گناه نیست، مصاحب هلاک کنندگان خواهدشد.

Ко краде оца свог и матер своју, и говори: Није грех, он је друг крвнику.

۲۵ 25 مرد حریص نزاع را برمی انگیزاند، اما هر‌که بر خداوند توکل نماید قوی خواهد شد.

Охоли замеће свађу; а ко се узда у Господа, изобиловаће.

۲۶ 26 آنکه بر دل خود توکل نماید احمق می‌باشد، اما کسی‌که به حکمت سلوک نمایدنجات خواهد یافت.

Ко се узда у своје срце, безуман је; а ко ходи мудро, избавиће се.

۲۷ 27 هر‌که به فقرا بذل نماید محتاج نخواهدشد، اما آنکه چشمان خود را بپوشاند لعنت بسیارخواهد یافت.

Ко даје сиромаху, неће му недостајати; а ко одвраћа очи своје, биће му много клетава.

۲۸ 28 وقتی که شریران برافراشته شوند مردم خویشتن را پنهان می‌کنند، اما چون ایشان هلاک شوند عادلان افزوده خواهند شد.

Кад се подижу безбожници, сакрива се човек; а кад гину, умножавају се праведни.