امثال 19

۱ 1 فقیری که در کاملیت خود سالک است، از دروغگویی که احمق باشد بهتر است.

Better [is] the poor walking in his integrity, Than the perverse [in] his lips, who [is] a fool.

۲ 2 دلی نیز که معرفت ندارد نیکو نیست و هر‌که به پایهای خویش می‌شتابد گناه می‌کند.

Also, without knowledge the soul [is] not good, And the hasty in feet is sinning.

۳ 3 حماقت انسان، راه او را کج می‌سازد، و دلش از خداوند خشمناک می‌شود.

The folly of man perverteth his way, And against Jehovah is his heart wroth.

۴ 4 توانگری دوستان بسیار پیدا می‌کند، اما فقیراز دوستان خود جدا می‌شود.

Wealth addeth many friends, And the poor from his neighbour is separated.

۵ 5 شاهد دروغگو بی‌سزا نخواهد ماند، و کسی‌که به دروغ تنطق کند رهایی نخواهد یافت.

A false witness is not acquitted, Whoso breatheth out lies is not delivered.

۶ 6 بسیاری پیش امیران تذلل می‌نمایند، و همه کس دوست بذل کننده است.

Many entreat the face of the noble, And all have made friendship to a man of gifts.

۷ 7 جمیع برادران مرد فقیر از او نفرت دارند، وبه طریق اولی دوستانش از او دور می‌شوند، ایشان را به سخنان، تعاقب می‌کند و نیستند.

All the brethren of the poor have hated him, Surely also his friends have been far from him, He is pursuing words — they are not!

۸ 8 هر‌که حکمت را تحصیل کند جان خود رادوست دارد. و هر‌که فطانت را نگاه دارد، سعادتمندی خواهد یافت.

Whoso is getting heart is loving his soul, He is keeping understanding to find good.

۹ 9 شاهد دروغگو بی‌سزا نخواهد ماند، و هر‌که به کذب تنطق نماید هلاک خواهد گردید.

A false witness is not acquitted, And whoso breatheth out lies perisheth.

۱۰ 10 عیش و عشرت احمق را نمی شاید، تا چه رسد به غلامی که بر نجبا حکمرانی می‌کند.

Luxury is not comely for a fool, Much less for a servant to rule among princes.

۱۱ 11 عقل انسان خشم او را نگاه می‌دارد، وگذشتن از تقصیر جلال او است.

The wisdom of a man hath deferred his anger, And his glory [is] to pass over transgression.

۱۲ 12 خشم پادشاه مثل غرش شیر است، ورضامندی او مثل شبنم بر گیاه است.

The wrath of a king [is] a growl as of a young lion, And as dew on the herb his good-will.

۱۳ 13 پسر جاهل باعث الم پدرش است، ونزاعهای زن مثل آبی است که دائم در چکیدن باشد.

A calamity to his father [is] a foolish son, And the contentions of a wife [are] a continual dropping.

۱۴ 14 خانه و دولت ارث اجدادی است، امازوجه عاقله از جانب خداوند است.

House and wealth [are] the inheritance of fathers, And from Jehovah [is] an understanding wife.

۱۵ 15 کاهلی خواب سنگین می‌آورد، و شخص اهمال کار، گرسنه خواهد ماند.

Sloth causeth deep sleep to fall, And an indolent soul doth hunger.

۱۶ 16 هر‌که حکم را نگاه دارد جان خویش رامحافظت می‌نماید، اما هر‌که طریق خود را سبک گیرد، خواهد مرد.

Whoso is keeping the command is keeping his soul, Whoso is despising His ways dieth.

۱۷ 17 هر‌که بر فقیر ترحم نماید به خداوند قرض می‌دهد، و احسان او را به او رد خواهد نمود.

Whoso is lending [to] Jehovah is favouring the poor, And his deed He repayeth to him.

۱۸ 18 پسر خود را تادیب نما زیرا که امید هست، اما خود را به کشتن او وامدار.

Chastise thy son, for there is hope, And to put him to death lift not up thy soul.

۱۹ 19 شخص تندخو متحمل عقوبت خواهدشد، زیرا اگر او را خلاصی دهی آن را باید مکرربجا آوری.

A man of great wrath is bearing punishment, For, if thou dost deliver, yet again thou dost add.

۲۰ 20 پند را بشنو و تادیب را قبول نما، تا درعاقبت خود حکیم بشوی.

Hear counsel and receive instruction, So that thou art wise in thy latter end.

۲۱ 21 فکرهای بسیار در دل انسان است، اما آنچه ثابت ماند مشورت خداوند است.

Many [are] the purposes in a man's heart, And the counsel of Jehovah it standeth.

۲۲ 22 زینت انسان احسان او است، و فقیر ازدروغگو بهتر است.

The desirableness of a man [is] his kindness, And better [is] the poor than a liar.

۲۳ 23 ترس خداوند مودی به حیات‌است، و هرکه آن را دارد در سیری ساکن می‌ماند، و به هیچ بلاگرفتار نخواهد شد.

The fear of Jehovah [is] to life, And satisfied he remaineth — he is not charged with evil.

۲۴ 24 مرد کاهل دست خود را در بغلش پنهان می‌کند، و آن را هم به دهان خود برنمی آورد.

The slothful hath hidden his hand in a dish, Even unto his mouth he bringeth it not back.

۲۵ 25 استهزاکننده را تادیب کن تا جاهلان زیرک شوند، و شخص فهیم را تنبیه نما و معرفت رادرک خواهد نمود.

A scorner smite, and the simple acts prudently, And give reproof to the intelligent, He understandeth knowledge.

۲۶ 26 هر‌که بر پدر خود ستم کند و مادرش رابراند، پسری است که رسوایی و خجالت می‌آورد.

Whoso is spoiling a father causeth a mother to flee, A son causing shame, and bringing confusion.

۲۷ 27 ‌ای پسر من شنیدن تعلیمی را ترک نما، که تو را از کلام معرفت گمراه می‌سازد.

Cease, my son, to hear instruction — To err from sayings of knowledge.

۲۸ 28 شاهد لئیم انصاف را استهزا می‌کند، و دهان شریران گناه را می‌بلعد.

A worthless witness scorneth judgment, And the mouth of the wicked swalloweth iniquity.

۲۹ 29 قصاص به جهت استهزاکنندگان مهیااست، و تازیانه‌ها برای پشت احمقان.

Judgments have been prepared for scorners, And stripes for the back of fools!