امثال 19

۱ 1 فقیری که در کاملیت خود سالک است، از دروغگویی که احمق باشد بهتر است.

Better is the poor that walketh in his integrity, than one of perverse lips, who is a fool.

۲ 2 دلی نیز که معرفت ندارد نیکو نیست و هر‌که به پایهای خویش می‌شتابد گناه می‌کند.

Also in the want of knowledge in the soul there is nothing good; and he that hasteneth with his feet misseth the right path.

۳ 3 حماقت انسان، راه او را کج می‌سازد، و دلش از خداوند خشمناک می‌شود.

The folly of a man perverteth his way, and against the Lord will his heart rage.

۴ 4 توانگری دوستان بسیار پیدا می‌کند، اما فقیراز دوستان خود جدا می‌شود.

Wealth bringeth many friends; but the poor becometh separated from his [only] friend.

۵ 5 شاهد دروغگو بی‌سزا نخواهد ماند، و کسی‌که به دروغ تنطق کند رهایی نخواهد یافت.

A false witness shall not remain unpunished, and he that uttereth lies shall not escape.

۶ 6 بسیاری پیش امیران تذلل می‌نمایند، و همه کس دوست بذل کننده است.

Many will entreat the favor of the liberal man; and every one is the friend to him that bestoweth gifts.

۷ 7 جمیع برادران مرد فقیر از او نفرت دارند، وبه طریق اولی دوستانش از او دور می‌شوند، ایشان را به سخنان، تعاقب می‌کند و نیستند.

All the brothers of the poor hate him: how much more do his friends go far away from him! he pursueth [their] promises; but these are [all] that he hath.

۸ 8 هر‌که حکمت را تحصیل کند جان خود رادوست دارد. و هر‌که فطانت را نگاه دارد، سعادتمندی خواهد یافت.

He that getteth intelligence loveth his own soul: he that guardeth understanding will find happiness.

۹ 9 شاهد دروغگو بی‌سزا نخواهد ماند، و هر‌که به کذب تنطق نماید هلاک خواهد گردید.

A false witness shall not remain unpunished, and he that uttereth lies shall perish.

۱۰ 10 عیش و عشرت احمق را نمی شاید، تا چه رسد به غلامی که بر نجبا حکمرانی می‌کند.

Delicacy is not seemly for a fool: much less for a servant to have rule over princes.

۱۱ 11 عقل انسان خشم او را نگاه می‌دارد، وگذشتن از تقصیر جلال او است.

It is intelligence in man to be slow in his anger, and it is his glory to pass over a transgression.

۱۲ 12 خشم پادشاه مثل غرش شیر است، ورضامندی او مثل شبنم بر گیاه است.

Like the roaring of a young lion is the wrath of a king: as dew upon the herbs is his favor.

۱۳ 13 پسر جاهل باعث الم پدرش است، ونزاعهای زن مثل آبی است که دائم در چکیدن باشد.

A calamity unto his father is a foolish son; and a continual dropping are the quarrels of a wife.

۱۴ 14 خانه و دولت ارث اجدادی است، امازوجه عاقله از جانب خداوند است.

House and wealth are an inheritance from fathers; but from the Lord [cometh] an intelligent wife.

۱۵ 15 کاهلی خواب سنگین می‌آورد، و شخص اهمال کار، گرسنه خواهد ماند.

Slothfulness casteth [man] into a deep sleep; and an indolent soul will suffer hunger.

۱۶ 16 هر‌که حکم را نگاه دارد جان خویش رامحافظت می‌نماید، اما هر‌که طریق خود را سبک گیرد، خواهد مرد.

He that observeth the commandment guardeth his own soul: but he that disregardeth [directing] his ways [aright] shall die.

۱۷ 17 هر‌که بر فقیر ترحم نماید به خداوند قرض می‌دهد، و احسان او را به او رد خواهد نمود.

He lendeth unto the Lord that is liberal to the poor, and his good deed will he repay unto him.

۱۸ 18 پسر خود را تادیب نما زیرا که امید هست، اما خود را به کشتن او وامدار.

Chastise thy son, for there is hope; and let not thy soul spare [him] for his crying.

۱۹ 19 شخص تندخو متحمل عقوبت خواهدشد، زیرا اگر او را خلاصی دهی آن را باید مکرربجا آوری.

A man of great fury must suffer punishment; for if thou deliver him, thou must still do it again.

۲۰ 20 پند را بشنو و تادیب را قبول نما، تا درعاقبت خود حکیم بشوی.

Hear counsel, and accept correction, in order that thou mayest be wise in thy latter end.

۲۱ 21 فکرهای بسیار در دل انسان است، اما آنچه ثابت ماند مشورت خداوند است.

There are many thoughts in a man's heart; but the counsel of the Lord alone will stand firm.

۲۲ 22 زینت انسان احسان او است، و فقیر ازدروغگو بهتر است.

The longing of a man is [to exercise] his kindness; and a poor man is better than a liar.

۲۳ 23 ترس خداوند مودی به حیات‌است، و هرکه آن را دارد در سیری ساکن می‌ماند، و به هیچ بلاگرفتار نخواهد شد.

The fear of the Lord leadeth unto life: and he [that hath it] shall abide satisfied; he shall not be visited with evil.

۲۴ 24 مرد کاهل دست خود را در بغلش پنهان می‌کند، و آن را هم به دهان خود برنمی آورد.

When a slothful man hath hidden his hand in the dish, then will he not even bring it back to his mouth.

۲۵ 25 استهزاکننده را تادیب کن تا جاهلان زیرک شوند، و شخص فهیم را تنبیه نما و معرفت رادرک خواهد نمود.

Smite a scorner, and the simple will become prudent; and if one that hath understanding be admonished, he will understand knowledge.

۲۶ 26 هر‌که بر پدر خود ستم کند و مادرش رابراند، پسری است که رسوایی و خجالت می‌آورد.

He that plundereth his father, and chaseth away his mother, is a son that bringeth shame and dishonor.

۲۷ 27 ‌ای پسر من شنیدن تعلیمی را ترک نما، که تو را از کلام معرفت گمراه می‌سازد.

Cease, my son, to hear the instruction that causeth [thee] to err from the sayings of knowledge.

۲۸ 28 شاهد لئیم انصاف را استهزا می‌کند، و دهان شریران گناه را می‌بلعد.

An ungodly witness scorneth at justice, and the mouth of the wicked swalloweth mischief.

۲۹ 29 قصاص به جهت استهزاکنندگان مهیااست، و تازیانه‌ها برای پشت احمقان.

Punishments are prepared for scorners, and stripes for the back of fools.