امثال 16

۱ 1 تدبیرهای دل از آن انسان است، اماتنطق زبان از جانب خداوند می‌باشد.

Човек спрема срце, али је од Господа шта ће језик говорити.

۲ 2 همه راههای انسان در نظر خودش پاک است، اما خداوند روحها را ثابت می‌سازد.

Човеку се сви путеви његови чине чисти, али Господ испитује духове.

۳ 3 اعمال خود را به خداوند تفویض کن، تافکرهای تو استوار شود.

Остави на Господа дела своја, и биће тврде намере твоје.

۴ 4 خداوند هر چیز را برای غایت آن ساخته است، و شریران را نیز برای روز بلا.

Господ је створио све сам за се, и безбожника за зли дан.

۵ 5 هر‌که دل مغرور دارد نزد خداوند مکروه است، و او هرگز مبرا نخواهد شد.

Мрзак је Господу ко је год поноситог срца, и неће остати без кара ако ће и друге узети у помоћ.

۶ 6 از رحمت و راستی، گناه کفاره می‌شود، و به ترس خداوند، از بدی اجتناب می‌شود.

Милошћу и истином очишћа се безакоње, и страхом Господњим уклања се човек ода зла.

۷ 7 چون راههای شخص پسندیده خداوندباشد، دشمنانش را نیز با وی به مصالحه می‌آورد.

Кад су чији путеви мили Господу, мири с њим и непријатеље његове.

۸ 8 اموال اندک که با انصاف باشد بهتر است، ازدخل فراوان بدون انصاف.

Боље је мало с правдом него много доходака с неправдом.

۹ 9 دل انسان در طریقش تفکر می‌کند، اماخداوند قدمهایش را استوار می‌سازد.

Срце човечије измишља себи пут, али Господ управља кораке његове.

۱۰ 10 وحی بر لبهای پادشاه است، و دهان او درداوری تجاوز نمی نماید.

Пророштво је на уснама царевим, у суду неће погрешити уста његова.

۱۱ 11 ترازو و سنگهای راست از آن خداونداست و تمامی سنگهای کیسه صنعت وی می‌باشد.

Мерила и потези прави од Господа су, и све камење у тобоцу његово је дело.

۱۲ 12 عمل بد نزد پادشاهان مکروه است، زیرا که کرسی ایشان از عدالت برقرار می‌ماند.

Гадно је царевима чинити неправду, јер се правдом утврђује престо.

۱۳ 13 لبهای راستگو پسندیده پادشاهان است، وراستگویان را دوست می‌دارند.

Миле су царевима усне праведне, и они љубе оног који говори право.

۱۴ 14 غضب پادشاهان، رسولان موت است امامرد حکیم آن را فرو می‌نشاند.

Гнев је царев гласник, али мудар човек ублажиће га.

۱۵ 15 در نور چهره پادشاه حیات‌است، ورضامندی او مثل ابر نوبهاری است.

У веселу је лицу царевом живот, и љубав је његова као облак с позним даждем.

۱۶ 16 تحصیل حکمت از زر خالص چه بسیاربهتر است، و تحصیل فهم از نقره برگزیده تر.

Колико је боље тећи мудрост него злато! И тећи разум колико је лепше него сребро!

۱۷ 17 طریق راستان، اجتناب نمودن از بدی است، و هر‌که راه خود را نگاه دارد جان خویش را محافظت می‌نماید.

Пут је праведних уклањање ода зла; чува душу своју ко пази на пут свој.

۱۸ 18 تکبر پیش رو هلاکت است، و دل مغرورپیش رو خرابی.

Охолост долази пред погибао, и поносит дух пред пропаст.

۱۹ 19 با تواضع نزد حلیمان بودن بهتر است، ازتقسیم نمودن غنیمت با متکبران.

Боље је бити понизног духа с кроткима него делити плен с охолима.

۲۰ 20 هر‌که در کلام تعقل کند سعادتمندی خواهد یافت، و هر‌که به خداوند توکل نمایدخوشابحال او.

Ко пази на реч, налази добро, и ко се узда у Господа, благо њему.

۲۱ 21 هر‌که دل حکیم دارد فهیم خوانده می‌شود، و شیرینی لبها علم را می‌افزاید.

Ко је мудрог срца, зове се разуман, а сласт на уснама умножава науку.

۲۲ 22 عقل برای صاحبش چشمه حیات‌است، اما تادیب احمقان، حماقت است.

Извор је животу разум онима који га имају, а наука безумних безумље је.

۲۳ 23 دل مرد حکیم دهان او را عاقل می‌گرداند، و علم را بر لبهایش می‌افزاید.

Срце мудрога разумно управља устима његовим, и додаје науку уснама његовим.

۲۴ 24 سخنان پسندیده مثل‌شان عسل است، برای جان شیرین است و برای استخوانهاشفادهنده.

Љубазне су речи саће меда, сласт души и здравље костима.

۲۵ 25 راهی هست که در نظر انسان راست است، اما عاقبت آن راه، موت می‌باشد.

Неки се пут чини човеку прав, а крај му је пут к смрти.

۲۶ 26 اشتهای کارگر برایش کار می‌کند، زیرا که دهانش او را بر آن تحریض می‌نماید.

Ко се труди себи се труди, јер га нагоне уста његова.

۲۷ 27 مرد لئیم شرارت را می‌اندیشد، و برلبهایش مثل آتش سوزنده است.

Човек неваљао копа зло, и на уснама му је као огањ који пали.

۲۸ 28 مرد دروغگو نزاع می‌پاشد، و نمام دوستان خالص را از همدیگر جدا می‌کند.

Опак човек замеће свађу, и опадач раставља главне пријатеље.

۲۹ 29 مرد ظالم همسایه خود را اغوا می‌نماید، واو را به راه غیر نیکو هدایت می‌کند.

Насилник мами друга свог и заводи га на пут који није добар;

۳۰ 30 چشمان خود را بر هم می‌زند تا دروغ رااختراع نماید، و لبهایش را می‌خاید و بدی را به انجام می‌رساند.

Намигује очима, кад мисли наопако; кад миче уснама, чини зло.

۳۱ 31 سفیدمویی تاج جمال است، هنگامی که درراه عدالت یافت شود.

Седа је коса славна круна, налази се на путу праведном.

۳۲ 32 کسی‌که دیرغضب باشد از جبار بهتر است، و هر‌که بر روح خود مالک باشد از تسخیرکننده شهر افضل است.

Бољи је спор на гнев него јунак, и господар од свог срца бољи је него онај који узме град.

۳۳ 33 قرعه در دامن‌انداخته می‌شود، لیکن تمامی حکم آن از خداوند است.

Ждреб се баца у крило, али је од Господа све што излази.