< متّی 26 >

و چون عیسی همه این سخنان را به اتمام رسانید، به شاگردان خود گفت: ۱ 1
И кад сврши Исус речи ове, рече ученицима својим:
«می‌دانید که بعد از دو روز عید فصح است که پسر انسان تسلیم کرده می‌شود تا مصلوب گردد.» ۲ 2
Знате да ће до два дана бити пасха, и Сина човечијег предаће да се разапне.
آنگاه روسای کهنه و کاتبان و مشایخ قوم دردیوانخانه رئیس کهنه که قیافا نام داشت جمع شده، ۳ 3
Тада скупише се главари свештенички и књижевници и старешине народне у двор поглавара свештеничког по имену Кајафе;
شورا نمودند تا عیسی را به حیله گرفتارساخته، به قتل رسانند. ۴ 4
И световаше се како би Исуса из преваре ухватили и убили.
اما گفتند: «نه در وقت عید مبادا آشوبی در قوم بر پا شود.» ۵ 5
И говораху: Али не о празнику, да се не би народ побунио.
و هنگامی که عیسی در بیت عنیا در خانه شمعون ابرص شد، ۶ 6
А кад Исус беше у Витанији у кући Симона губавог,
زنی با شیشه‌ای عطر گرانبهانزد او آمده، چون بنشست بر سر وی ریخت. ۷ 7
Приступи к Њему жена са скленицом мира многоценог, и изли на главу Његову кад сеђаше за трпезом.
اماشاگردانش چون این را دیدند، غضب نموده، گفتند: «چرا این اسراف شده است؟ ۸ 8
А кад видеше то ученици Његови, расрдише се говорећи: Зашто се чини таква штета?
زیرا ممکن بود این عطر به قیمت گران فروخته و به فقرا داده شود.» ۹ 9
Јер се могло ово продати скупо и новци дати сиромасима.
عیسی این را درک کرده، بدیشان گفت: «چرا بدین زن زحمت می‌دهید؟ زیرا کار نیکو به من کرده است. ۱۰ 10
А кад разуме Исус, рече им: Шта сметате жену? Она учини добро дело на мени.
زیرا که فقرا را همیشه نزد خوددارید اما مرا همیشه ندارید. ۱۱ 11
Јер сиромахе имате свагда са собом, а мене немате свагда.
و این زن که این عطر را بر بدنم مالید، بجهت دفن من کرده است. ۱۲ 12
А она изливши миро ово на тело моје за укоп ме приготови.
هرآینه به شما می‌گویم هر جایی که درتمام عالم بدین بشارت موعظه کرده شود، کاراین زن نیز بجهت یادگاری او مذکور خواهدشد.» ۱۳ 13
Заиста вам кажем: где се год успроповеда ово јеванђеље по свему свету, казаће се и то за спомен њен што учини она.
«آنگاه یکی از آن دوازده که به یهودای اسخریوطی مسمی بود، نزد روسای کهنه رفته، ۱۴ 14
Тада један од дванаесторице, по имену Јуда Искариотски, отиде ка главарима свештеничким,
گفت: «مرا چند خواهید داد تا او را به شماتسلیم کنم؟ «ایشان سی پاره نقره با وی قراردادند. ۱۵ 15
И рече: Шта ћете ми дати да вам га издам? А они му обрекоше тридесет сребрника.
و از آن وقت در صدد فرصت شد تا اورا بدیشان تسلیم کند. ۱۶ 16
И отада тражаше згоду да Га изда.
پس در روز اول عید فطیر، شاگردان نزدعیسی آمده، گفتند: «کجا می‌خواهی فصح راآماده کنیم تا بخوری؟» ۱۷ 17
А у први дан пресних хлебова приступише ученици к Исусу говорећи: Где ћеш да ти зготовимо пасху да једеш?
گفت: «به شهر، نزدفلان کس رفته، بدو گویید: “استاد می‌گوید وقت من نزدیک شد و فصح را در خانه تو با شاگردان خود صرف می‌نمایم.”» ۱۸ 18
А Он рече: Идите у град к томе и томе, и кажите му: Учитељ каже: време је моје близу, у тебе ћу да учиним пасху с ученицима својим.
شاگردان چنانکه عیسی ایشان را امر فرمود کردند و فصح را مهیاساختند. ۱۹ 19
И учинише ученици како им заповеди Исус, и уготовише пасху.
چون وقت شام رسید با آن دوازده بنشست. ۲۰ 20
А кад би увече, седе за трпезу са дванаесторицом.
و وقتی که ایشان غذا می‌خوردند، اوگفت: «هرآینه به شما می‌گویم که یکی از شما مراتسلیم می‌کند!» ۲۱ 21
И кад јеђаху рече им: Заиста вам кажем: један између вас издаће ме.
پس بغایت غمگین شده، هریک از ایشان به وی سخن آغاز کردند که «خداوندا آیا من آنم؟» ۲۲ 22
И забринувши се врло почеше сваки говорити Му: Да нисам ја, Господе?
او در جواب گفت: «آنکه دست با من در قاب فرو برد، همان کس مرا تسلیم نماید! ۲۳ 23
А Он одговарајући рече: Који умочи са мном руку у зделу онај ће ме издати.
هرآینه پسر انسان به همانطور که درباره او مکتوب است رحلت می‌کند. لیکن وای بر آنکسی‌که پسر انسان بدست او تسلیم شود! آن شخص را بهتر بودی که تولد نیافتی!» ۲۴ 24
Син човечији дакле иде као што је писано за Њега; али тешко оном човеку који изда Сина човечијег; боље би му било да се није ни родио онај човек.
و یهوداکه تسلیم‌کننده وی بود، به جواب گفت: «ای استاد آیا من آنم؟» به وی گفت: «تو خود گفتی!» ۲۵ 25
А Јуда, издајник Његов, одговарајући рече: Да нисам ја, рави? Рече му: Ти каза.
و چون ایشان غذا می‌خوردند، عیسی نان راگرفته، برکت داد و پاره کرده، به شاگردان داد وگفت: «بگیرید و بخورید، این است بدن من.» ۲۶ 26
И кад јеђаху, узе Исус хлеб и благословивши преломи га, и даваше ученицима, и рече: Узмите, једите; ово је тело моје.
وپیاله را گرفته، شکر نمود و بدیشان داده، گفت: «همه شما از این بنوشید، ۲۷ 27
И узе чашу и давши хвалу даде им говорећи: Пијте из ње сви;
زیرا که این است خون من در عهد جدید که در راه بسیاری بجهت آمرزش گناهان ریخته می‌شود. ۲۸ 28
Јер је ово крв моја новог завета која ће се пролити за многе ради отпуштења греха.
اما به شمامی گویم که بعد از این از میوه مو دیگر نخواهم نوشید تا روزی که آن را با شما در ملکوت پدرخود، تازه آشامم.» ۲۹ 29
Кажем вам пак да нећу одсад пити од овог рода виноградског до оног дана кад ћу пити с вама новог у царству Оца свог.
پس تسبیح خواندند و به سوی کوه زیتون روانه شدند. ۳۰ 30
И отпојавши хвалу изиђоше на гору Маслинску.
آنگاه عیسی بدیشان گفت: «همه شما امشب درباره من لغزش می‌خورید چنانکه مکتوب است که شبان را می‌زنم و گوسفندان گله پراکنده می‌شوند. ۳۱ 31
Тада рече им Исус: Сви ћете се ви саблазнити о мене ову ноћ; јер у писму стоји: Ударићу пастира и овце од стада разбежаће се.
لیکن بعد از برخاستنم، پیش از شما به جلیل خواهم رفت.» ۳۲ 32
А по васкрсењу свом ја идем пред вама у Галилеју.
پطرس درجواب وی گفت: «هر گاه همه درباره تو لغزش خورند، من هرگز نخورم.» ۳۳ 33
А Петар рече Му: Ако се и сви саблазне о тебе ја се нећу никад саблазнити.
عیسی به وی گفت: «هرآینه به تو می‌گویم که در همین شب قبل ازبانک زدن خروس، سه مرتبه مرا انکار خواهی کرد!» ۳۴ 34
Рече му Исус: Заиста ти кажем: ноћас док петао не запева три пута ћеш ме се одрећи.
پطرس به وی گفت: «هرگاه مردنم با تو لازم شود، هرگز تو را انکار نکنم!» و سایرشاگردان نیز همچنان گفتند. ۳۵ 35
Рече Њему Петар: Да бих знао и умрети с Тобом нећу Те се одрећи. Тако и сви ученици рекоше.
آنگاه عیسی با ایشان به موضعی که مسمی به جتسیمانی بود رسیده، به شاگردان خود گفت: «در اینجا بنشینید تا من رفته، در آنجا دعا کنم.» ۳۶ 36
Тада дође Исус с њима у село које се зове Гетсиманија, и рече ученицима: Седите ту док ја идем тамо да се помолим Богу.
و پطرس و دو پسر زبدی را برداشته، بی‌نهایت غمگین و دردناک شد. ۳۷ 37
И узевши Петра и оба сина Зеведејева забрину се и поче тужити.
پس بدیشان گفت: «نفس من از غایت الم مشرف به موت شده است. در اینجا مانده با من بیدار باشید.» ۳۸ 38
Тада рече им Исус: Жалосна је душа моја до смрти; почекајте овде, и стражите са мном.
پس قدری پیش رفته، به روی در‌افتاد و دعا کرده، گفت: «ای پدر من، اگر ممکن باشد این پیاله از من بگذرد؛ لیکن نه به خواهش من، بلکه به اراداه تو.» ۳۹ 39
И отишавши мало паде на лице своје молећи се и говорећи: Оче мој! Ако је могуће да ме мимоиђе чаша ова; али опет не како ја хоћу него како Ти.
و نزدشاگردان خود آمده، ایشان را در خواب یافت. وبه پطرس گفت: «آیا همچنین نمی توانستید یک ساعت با من بیدار باشید؟ ۴۰ 40
И дошавши к ученицима нађе их где спавају, и рече Петру: Зар не могосте један час постражити са мном?
بیدار باشید و دعاکنید تا در معرض آزمایش نیفتید! روح راغب است، لیکن جسم ناتوان.» ۴۱ 41
Стражите и молите се Богу да не паднете у напаст; јер је дух срчан, али је тело слабо.
و بار دیگر رفته، بازدعا نموده، گفت: «ای پدر من، اگر ممکن نباشد که این پیاله بدون نوشیدن از من بگذرد، آنچه اراده تواست بشود.» ۴۲ 42
Опет по други пут отиде и помоли се говорећи: Оче мој! Ако ме не може чаша ова мимоићи да је не пијем, нека буде воља Твоја.
و آمده، باز ایشان را در خواب یافت زیرا که چشمان ایشان سنگین شده بود. ۴۳ 43
И дошавши нађе их опет где спавају; јер им беху очи отежале.
پس ایشان را ترک کرده، رفت و دفعه سوم به همان کلام دعا کرد. ۴۴ 44
И оставивши их отиде опет и трећи пут те се помоли говорећи оне исте речи.
آنگاه نزد شاگردان آمده، بدیشان گفت: «مابقی را بخوابید واستراحت کنید. الحال ساعت رسیده است که پسر انسان به‌دست گناهکاران تسلیم شود. ۴۵ 45
Тада дође к ученицима својим и рече им: Једнако спавате и почивате; ево се приближи час, и Син човечији предаје се у руке грешника.
برخیزید برویم. اینک تسلیم‌کننده من نزدیک است!» ۴۶ 46
Устаните да идемо; ево се приближи издајник мој.
و هنوز سخن می‌گفت که ناگاه یهودا که یکی از آن دوازده بود با جمعی کثیر با شمشیرهاو چوبها از جانب روساء کهنه و مشایخ قوم آمدند. ۴۷ 47
И док Он још тако говораше, гле, Јуда, један од дванаесторице, дође, и с њим људи многи с ножевима и с кољем од главара свештеничких и старешина народних.
و تسلیم‌کننده او بدیشان نشانی داده، گفته بود: «هر‌که را بوسه زنم، همان است. او رامحکم بگیرید.» ۴۸ 48
А издајник Његов даде им знак говорећи: Кога ја целивам онај је; држите га.
در ساعت نزد عیسی آمده، گفت: «سلام یا سیدی!» و او را بوسید. ۴۹ 49
И одмах приступивши к Исусу рече: Здраво, рави! И целива Га.
عیسی وی را گفت: «ای رفیق، از بهر‌چه آمدی؟» آنگاه پیش آمده، دست بر عیسی انداخته، او را گرفتند. ۵۰ 50
А Исус рече му: Пријатељу! Шта ћеш ти овде? Тада приступивши дигоше руке на Исуса и ухватише Га.
و ناگاه یکی از همراهان عیسی دست آورده، شمشیر خود را از غلاف کشیده، بر غلام رئیس کهنه زد و گوشش را از تن جدا کرد. ۵۱ 51
И гле, један од оних што беху са Исусом машивши се руком извади нож свој те удари слугу поглавара свештеничког, и одсече му ухо.
آنگاه عیسی وی را گفت: «شمشیر خود را غلاف کن، زیرا هر‌که شمشیر گیرد، به شمشیر هلاک گردد. ۵۲ 52
Тада рече му Исус: Врати нож свој на место његово; јер сви који се маше за нож од ножа ће изгинути.
آیا گمان می‌بری که نمی توانم الحال از پدرخود درخواست کنم که زیاده از دوازده فوج ازملائکه برای من حاضر سازد؟ ۵۳ 53
Или мислиш ти да ја не могу сад умолити Оца свог да ми пошаље више од дванаест легеона анђела?
لیکن در این صورت کتب چگونه تمام گردد که همچنین می‌بایست بشود؟» ۵۴ 54
Али како би се испунило шта стоји у писму да ово треба да буде?
در آن ساعت، به آن گروه گفت: گویا بر دزد بجهت گرفتن من با تیغها وچوبها بیرون آمدید! هر روز با شما در هیکل نشسته، تعلیم می‌دادم و مرا نگرفتید. ۵۵ 55
У тај час рече Исус људима: Као на хајдука изишли сте с ножевима и с кољем да ме ухватите, а сваки дан сам код вас седео учећи у цркви, и не ухватисте ме.
لیکن این همه شد تا کتب انبیا تمام شود.» در آن وقت جمیع شاگردان او را واگذارده، بگریختند. ۵۶ 56
А ово све би да се збуду писма пророчка. Тада ученици сви оставише Га, и побегоше.
و آنانی که عیسی را گرفته بودند، او را نزدقیافا رئیس کهنه جایی که کاتبان و مشایخ جمع بودند، بردند. ۵۷ 57
И они што ухватише Исуса одведоше Га поглавару свештеничком, Кајафи, где се књижевници и старешине сабраше.
اما پطرس از دور در عقب اوآمده، به خانه رئیس کهنه در‌آمد و با خادمان بنشست تا انجام کار را ببیند. ۵۸ 58
А Петар иђаше за Њим издалека до двора поглавара свештеничког и ушавши унутра седе са слугама да види свршетак.
پس روسای کهنه و مشایخ و تمامی اهل شورا طلب شهادت دروغ بر عیسی می‌کردند تا او را بقتل رسانند، ۵۹ 59
А главари свештенички и старешине и сав сабор тражаху лажна сведочанства на Исуса да би Га убили;
لیکن نیافتند. با آنکه چند شاهد دروغ پیش آمدند، هیچ نیافتند. آخر دو نفر آمده، ۶۰ 60
И не нађоше; и премда многи лажни сведоци долазише, не нађоше. Најпосле дођоше два лажна сведока,
گفتند: «این شخص گفت: “می توانم هیکل خدا را خراب کنم و در سه روزش بنا نمایم.”» ۶۱ 61
И рекоше: Он је казао: Ја могу развалити цркву Божју и за три дана начинити је.
پس رئیس کهنه برخاسته، بدو گفت: «هیچ جواب نمی دهی؟ چیست که اینها بر تو شهادت می‌دهند؟» ۶۲ 62
И уставши поглавар свештенички рече Му: Зар ништа не одговараш што ови на тебе сведоче?
اما عیسی خاموش ماند! تا آنکه رئیس کهنه روی به وی کرده، گفت: «تو را به خدای حی قسم می‌دهم مارا بگوی که تو مسیح پس خدا هستی یا نه؟» ۶۳ 63
А Исус је ћутао. И поглавар свештенички одговарајући рече Му: Заклињем те живим Богом да нам кажеш јеси ли ти Христос син Божји?
عیسی به وی گفت: «تو گفتی! و نیز شما رامی گویم بعد از این پسر انسان را خواهید دید که بر دست راست قوت نشسته، بر ابرهای آسمان می‌آید!» ۶۴ 64
Рече му Исус: Ти каза. Али ја вам кажем: одселе ћете видети Сина човечијег где седи с десне стране силе и иде на облацима небеским.
در ساعت رئیس کهنه رخت خود راچاک زده، گفت: «کفر گفت! دیگر ما را چه حاجت به شهود است؟ الحال کفرش را شنیدید! ۶۵ 65
Тада поглавар свештенички раздре хаљине своје говорећи: Хули на Бога; шта нам требају више сведоци? Ево сад чусте хулу његову.
چه مصلحت می‌بینید؟» ایشان در جواب گفتند: «مستوجب قتل است!» ۶۶ 66
Шта мислите? А они одговарајући рекоше: Заслужио је смрт.
آنگاه آب دهان بر رویش انداخته، او را طپانچه می‌زدند و بعضی سیلی زده، ۶۷ 67
Тада пљунуше Му у лице, и ударише Га по лицу, а једни Му даше и приушке
می‌گفتند: «ای مسیح، به ما نبوت کن! کیست که تو را زده است؟» ۶۸ 68
Говорећи: Прореци нам, Христе, ко те удари?
اما پطرس در ایوان بیرون نشسته بود که ناگاه کنیزکی نزد وی آمده، گفت: «تو هم با عیسی جلیلی بودی!» ۶۹ 69
А Петар сеђаше напољу на двору, и приступи к њему једна слушкиња говорећи: и ти си био с Исусом Галилејцем.
او روبروی همه انکارنموده، گفت: «نمی دانم چه می‌گویی!» ۷۰ 70
А он се одрече пред свима говорећи: Не знам шта говориш.
و چون به دهلیز بیرون رفت، کنیزی دیگر او را دیده، به حاضرین گفت: «این شخص نیز از رفقای عیسی ناصری است!» ۷۱ 71
А кад изиђе к вратима угледа га друга, и рече онима што беху онде: и овај беше са Исусом Назарећанином.
باز قسم خورده، انکار نمود که «این مرد را نمی شناسم.» ۷۲ 72
Он опет одрече се клетвом: Не знам тог човека.
بعد از چندی، آنانی که ایستاده بودند پیش آمده، پطرس را گفتند: «البته تو هم از اینها هستی زیرا که لهجه تو بر تودلالت می‌نماید!» ۷۳ 73
А мало потом приступише они што стајаху и рекоше Петру: Ваистину и ти си од њих; јер те и говор твој издаје.
پس آغاز لعن کردن و قسم خوردن نمود که «این شخص را نمی شناسم.» ودر ساعت خروس بانگ زد ۷۴ 74
Тада се поче клети и преклињати да не зна тог човека. И одмах запева петао.
آنگاه پطرس سخن عیسی را به یاد آورد که گفته بود: قبل از بانگ زدن خروس، سه مرتبه مرا انکار خواهی کرد.» پس بیرون رفته زار‌زار بگریست. ۷۵ 75
И опомену се Петар речи Исусове што му је рекао: Док петао не запева три пута ћеш ме се одрећи. И изашавши напоље плака горко.

< متّی 26 >